ForumSinsi - 2006 Yılından Beri

Yanak yanağa iki avucum
Biri koynuma doğru adanmış
Gözyaşlarımı siliyor diğeri

Yüreğim kanıyor
Artık yokum
Diyorsam anla ki
Geliyorum...

Leyli
Aç yüreğini…

Yalnız bir bulut indi gözlerine, benim gibiydi sadece. Artçıl düşlerimi silip götürdüğünce kıymetliydi gözyaşların. Belki zamansız gelen bir yaz yağmurunda açan goncaydın. Sonbahar sonlarına ait her ne varsa kaybeden bir çocuk belki de. Işığı arayan en sıcak yerinden bir günebakan kendince. Yağmurun kesik kesik çoğalan iniltilerinden solan günümdün. Mezar kazıcısının küreğine damlayan ilk damlanın korkusu vardı gözlerinde. Karanlığın gömmeye çalıştığı dibe vurmuşluk sarardı bedenini. Sararırdı bedenin. Sillesine hayran olduğum ne güzel vuruyor kader, hiç usanmadan, çekinemeden. Düşünmeden yüz çeviriyor geçmişe. Bir vesikalık hüzündür doğar ya hani hiç istemeden, eline aldığında gülümseyen günlerini özlersin ve o günlerde ki sana yol vurur gidersin. Aslında çok şey geçer zihinden lakin hiçbir şey düşünemezsin. Mekân o mekân, zaman o zaman değildir. O zaman ile bu zaman arasına sıkışan fakat her an kendinden yeni bir sen çıkaran ressam olursun. Eline her aldığın sen başka bir sendir. Bir gülüşün sebebini hatırlamaya çalışırken zihninde ölen anıların hortlar ve geçmişin aynaları buğulanır, söner güneş. Yıldızlarda bir fısıltıdır başlar. Yalnız kalan senin yıldızındır, kaymayı bekler bir emirle. Kayıp gittiğini gördüğün halde dilek tutmadığın dua etmediğin yıldızların ahına belki de ses soluk çıkmaz ardından. Üç beş günlük bir hazandır getirdiğin sadece. Bengi taşlara karalanmış bir ömür kalır geriye, kayıplardadır. Saymasını bilmeyen bir çocuk edasında uçup gitmiştir yıllar. Ve küçücük avuçlarında koşuşturan cümleler gibi yanaklarını yalamış yaşlar. İşte gelene ve gidene denemedir bu. Olmuş ile olacağa, varmış ile duracağa yol gösterir her zaman. Vakit sonu buldu, soğuk sisler ardında ki ses susar. Sessizce…