Sokrates'den Nasihat
 

Babası oğluna bir torba çivi verir ve ona çok sinirlenip,

kontrolünü kaybettiğinde ce sandığın üzerine bir çivi

çakmasını söyler.

Birinci gün çocuk sandığa tam otuzyedi çivi çakar.Günler

geçtikçe çocuk baırlı davranmaya ve daha az çivi çakmaya başlar.

Haftalar geçince kendini kontrol etmesinin sandığa çivi

çakmaktan daha kolay olduğunu farkına varır.Her çivi çakmadığı

günün sonunda babasına bildirir.

Bu defa babası oğluna, öfkesine yenik düşmemeyi başardığı

her günün sonunda sandıktan bir çivi sökmesini ister. Aradan

haftalar geçer, çocuk artık sabırlı davranmayı öğrenmiştir.

Sandıktaki çiviler birer birer yerinden sökülür ve çocuk son

çiviyi söktüğü gün, sandığı göstermek üzere babasını çağırır.

Babası oğluna bakar ve şöyle der. Bak oğlum , çok çalıştın

ve artık kendini kontrol etmeyi öğrendin. Fakat şu sandığın

üzerindeki deliklere bak. O delikler hiçbir zaman kapanmayacak

ve sandık hiçbir zaman eskisi gibi olmayacak. Bizler kontrolümüzü

kaybedip, öfkemize yenik düştüğümüzde, karşımızdaki insanların

yüreğinde işte böyle onulmaz yaralar açarız.

Ne kadar özür dilersek dileyelim o yara daima orada kalır.

sözlerde fiziksel saldırı kadar, hatta belkide daha çok

yaralayabilir insanları. Oysa arkadaşlarımız bizim mutluluğumuzdur.

Bizi güldürürler, başarı için cesaretlendirirler, bize dikkatli bir

kulak sunarlar ve kalplerini açmaya her zaman hazırdırlar. Kendini

kontrol etmeyi başarmanı neden istediğimi şimdi anladınmı?

SOKRATES

Evet dostlar ya bizler ne yapıyoruz.?

Kaç çivi çaktık, çakmaya da devam ediyoruz ?

Kaç kalpte çivi izi bıraktık ?