Çamaşır Yıkama / Çamaşır Yıkama Hakkında
 

Biriken kirli çamaşırlar her evde sorun yaratır. Giysi, çarşaf ve örtü gibi şeylerin giyilmekten ve kullanılmaktan ötürü mikrop yuvası olmalarının önüne geç­mek için temiz tutulmaları gerekir. Çamaşır makinesinin olmadığı dönemde çamaşırlar ya elde yıkanır ya da ücret karşılığında başkaları­na yıkatılırdı.
Eskiden çamaşırların yıkanması bir önhazırlık gerektirirdi. Çok kirli çamaşırlar gece­den ıslatılır, sabah ateş yakılarak kazanda su kaynatılır, renkliler ile beyazlar ayrılır, sa­bunla çitileyerek yıkanır, beyazlar sodalı suda kaynatıldıktan sonra bol suyla durulanır, sıkı­lır ve kurumaları için açık havaya asılır ya da içerde ateşin başına serilirdi. Bu güç ve yorucu işlemden sonra kuruyan çamaşırlar, içine kor konarak ısıtılan bir ütüyle ütülenirdi. Yıkanmaya uygun olmayan giysiler ise fırçalanarak ya da dövülerek temizlenirdi.
Günümüzde elektrikli çamaşır makineleriy­le yıkama işlemi daha az zaman ve enerji harcayarak yapılmaktadır. Kimya sanayisinin ürettiği temizleme tozları, beyazlatıcı çamaşır suları, yumuşatıcılar ve parlatıcıların çoğu, çevreye zararlı maddeler içermelerine karşın, yıkama işlemine büyük kolaylıklar sağlarlar. Ayrıca ütü yapmak da elektrikli ve buharlı ütüler sayesinde eskisi kadar yorucu ve güç bir iş olmaktan çıkmıştır. Öte yandan, kırışma­yan kumaşlar ütüleme işlemini hemen hemen ortadan kaldırmıştır.


Çamaşır Makineleri

İlk çamaşır makinelerinde sabunlu suyu ve çamaşırı hareket ettiren bir "çalkalayıcı" var­dı. Durulama için önce makine boşaltılır, sonra yeniden temiz suyla doldurulurdu. Da­ha sonra çamaşırlar makinenin üst bölümüne yerleştirilmiş, merdane denilen iki silindir arasından geçirilerek sıkılırdı. Merdaneleri döndürmek için makineye bağlı bir kolu çevirmek gerekirdi.
Çamaşır makinelerinde ilk önemli gelişme elektrikle kendi kendine işleyen merdaneler oldu. Çamaşır makinelerinin bu ilk modelle­rindeki çalkalayıcı suyu ve çamaşırları tek yönde çevirerek dönüyordu. Tek yönlü dönü­şün yarattığı merkezkaç kuvveti çamaşırlarla birlikte kirlerin de kazan duvarına yapışması­na neden oluyordu. 1863'te ABD'li Hamilton E. Smith çift yönlü hareket edebilen döner kazanlı çamaşır makinesini geliştirdi. Bu ma­kine çamaşırları köpüklü suyla birlikte sürekli altüst ederek kirlerin kazan duvarına ya da çamaşırlara yapışmasını engelledi. Daha son­raki aşamada kazanın hızla dönmesi, merkez­kaç kuvvetiyle kirli suyun dışarı atılmasını sağladı. Günümüzde kullanılan çamaşır maki­neleri, çamaşırları kuru ve sıcak havadan geçirerek kurutma işlemini de gerçekleştirir. Çamaşırın türüne göre değişik yıkama prog­ramlarına ayarlanabilen otomatik çamaşır makineleri yıkama işlemine büyük bir kolay­lık getirmiştir.
Avrupa ülkelerinde ve ABD'de, makinesi olmayanların çamaşırlarını yıkayabilmeleri için çamaşırhaneler vardır.


Kuru Temizleme

Kuru temizleme sanayisi 19. yüzyılda başladı. Bir söylentiye göre bir Fransız denizci tere­bentin fıçısına düşmüş ve daha sonra giysileri kuruduğunda bütün kirlerin yok olduğunu görmüştü. Bu olayla terebentinin leke çıkarıcı özelliği keşfedilmiş ve bu madde temizlik amacıyla kullanılmaya başlanmıştı. Daha son­raları kuru temizleme için başka leke çözücü­ler geliştirildiyse de, bu maddelerin çoğunun yanıcı ve dumanlarının zehirli oluşu çevre ve insan sağlığı için zararlıdır.
Çağdaş kuru temizleme işleminde genellik­le petrol türevleri ya da yapay kimyasal çözücüler kullanılır. Petrollü çözücüler çama­şır makinesi gibi açık bir makinede kullanıla­bilir; ama yapay çözücüler açık havada hızla buharlaştığından, olası tehlikelere karşı, ka­palı ve hava geçirmeyen makinelerde kullanıl­malıdır. Temizlenecek parçalar kumaşlarına ve renklerine göre ayrılır. Temizleme işlemi yıkama ve durulama gibidir, ama su yerine yapay çözücü kullanılır. Çözücü çabuk buhar­laştığı için bu yöntemle yapılan temizleme işlemine "kuru temizleme" adı verilmiştir. Temizlemeden sonra giysiler buharla ütü­lenir.