Beni bir mü'min kulun gördu.

Yanımdan geçiyordu, beni fark etti.

Durdu geri döndü, geldi.

Yüzüme uzun uzun baktı.

Önce gözleriyle, sonra elleriyle okşadı. Kokladı,

kokladı.

Bir öpücük kondurdu yanaklarıma ayrılmadan.

" Ne guzel yaratmış!" dedi sessizce.

İste o an, niçin var oldugumu anladım.

Melekler sardı etrafimızı ansızın, imrenerek seyrettiler olup biteni.

Görmedigi Rabbine görmüş gibi inanan bir insanın yuceliğini görduler.

Ve herseyi en ince ayrıntısıyla kaydettiler.

Çekilen resimlerde ben de vardim.

Ey dualara cevap veren Rabbim, ben cansız bir tohumdum.

Dualarımı kabul ettin, guzel bir çiçek oldum.

Senin kudretinle canlandım, Senin san'atınla süslendim, Senin lütfunla

güldüm.

Simdi bir duam daha kaldi mahşere sakladığım:

Beni gören gozleri ateşte yakma,

Ya Rabbi...