Ekmek Kırıntıları
 

Dün bir arkadaş ile sohbet ediyorduk,bu haberden bahsetti,4 yıl önce yaşanmış,4 kişilik fakir bir ailenin başından geçen ibret verici bir olay.İşsiz bir baba (Himmet) ve temizliğe giden bir anne(Emine) ve bir erkek(mehmet) bir kız (rabia) çocuktan oluşuyor bu aile.Tek lüksleri evdeki televizyonlarıdır.mehmet 3.sınıfa gitmektedir,okulu dersleri ve babası kahvedeyken ya da yattığında tv keyfi yapmayı çok sever. Bir gün Tv bozulur;




Öğlene doğru Himmet kalktı. Bir şeyler atıştırdıktan sonra "Bir televizyon zevkimiz vardı, onu da bozup hallettiniz," diye söylenerek televizyonu alıp evden çıktı. Emine de akşamdan kalan dağınıklığı toplayıp ev işlerine koyuldu. Akşamı zor ederdi böyle zamanlarda.
Himmet akşama doğru eve elinde televizyonla geldiğinde halâ söyleniyordu. "Ben demiştim siz bozdunuz," diye. "Evde yiyecek ekmek yok televizyonun arkasından bir sürü ekmek çıkmış. Kim attı lan bu ekmekleri televizyonun içine?" Önce Rahime’yi arandı gözleri. Bir köşede elinde bir bacağı olmayan bebekle oynuyordu. Kafasını kaldırmış Himmet’e doğru gülümseyerek baktı. Bebeğiyle oynamaya devam etti. İkinci hedef Mehmet’ti. Babasından korkar, bağırdığında hemen anasının ardına sığınırdı. Bu kez öyle yapamadı. Öylece baktı babasına sonrada başını öne eğdi. Emine de Himmet de anlamıştı suçlunun kim olduğunu. "Şu televizyonu bırakayım gösteririm," diyerek odaya geçti Himmet. Mehmet’ de bunu fırsat bilip anasının arkasına saklandı hemen.
Odadan çıkan Himmet hınçla bağırdı. "Neredesin lan yine ananın arkasına mı saklandın? O da kurtaramaz seni bu sefer." dedi. Emine ise bir taraftan Mehmet’i saklıyor bir taraftan da Himmet’in hızla inen elini tutmaya çalışıyordu. Bu arada birkaç kez inen darbelerden arka üstü düştü. Mehmet açıkta kaldı. Emine hâlâ "Ne diye atsın ekmeği televizyonun içine çocuk," diye söyleniyordu. Mehmet’in kaçacak yeri kalmamıştı. "Anneme vurma baba tamam söyleyeceğim," dedi. Himmet bir an durdu. Önce yerde yatan Emine’ye baktı. "Kalk, hep sen bunları koruduğun için oluyor" dedi. Sonra da Mehmet’e dönerek "Konuş." diye bağırdı. Mehmet korkudan titreyen o cılız bacaklarının üstünde durmaya çalıştı. Sonra sözcüklerine karışan hıçkırıklar arasında babasına "Ben dedemin odasında siz yattıktan sonra televizyon izliyordum, televizyonda kara renkli çocuklar vardı," dedi. Himmet öylece dinledi. Emine de yavaşça doğrulup sırtını duvara dayamış oturuyordu. "Devam et, konuş" dedi Himmet. "Televizyondaki adam kara renkli çocukların her gün aç olduğunu söylüyordu, ben de onlar yesin diye ekmekleri ufalayıp televizyonun arkasından içine attım. Lütfen beni dövme bir daha atmam" diyerek korkulu gözlerle babasına bakıyordu...
Anne ve baba, mehmetin yaptığından çok gurur duymuş ve sarılıp ağlamışlar.
Çocuk ekranda Afrika´daki aç çocuklari gördükçe mutfaktan ekmek alıp TV´nin açık bulduğu tek yerinden, arkasndaki ızgaralardan içeri atıyormuş...




ALINTIDIR...