Öylesine :))))
 

Bilim adamları pirelerin farklı yükseklikte zıplayabildiklerini


görürler. Birkaçını
toplayıp 30 cm yüksekliğindeki bir cam fanusun
içine
koyarlar. Metal zemin
ısıtılır. Sıcaktan rahatsız olan pireler
zıplayarak
kaçmaya çalışırlar
ama başlarını tavandaki cama çarparak
düşerler.


Zemin de sıcak olduğu
için tekrar zıplarlar, tekrar başlarını
cama
vururlar. Pireler camın
ne olduğunu bilmediklerinden, kendilerini
neyin
engellediğini anlamakta
zorluk çekerler. Defalarca kafalarını cama
vuran


pireler sonunda o
zeminde 30 santimden fazla zıpla(ya)mamayı
öğrenirler.



Artık hepsinin 30 cm
zıpladığı görülünce deneyin ikinci
aşamasına
geçilir ve tavandaki
cam kaldırılır. Zemin tekrar ısıtılır. Tüm
pireler
eşit yükseklikte, 30 cm
zıplarlar! Üzerlerinde cam engeli yoktur,
daha


yükseğe zıplama
imkanları vardır ama buna hiç cesaret
edemezler.
Kafalarını cama vura
vura öğrendikleri bu sınırlayıcı 'hayat
dersi'ne
sadık halde yaşarlar.
Pirelerin isterlerse kaçma imkanları vardır
ama


kaçamazlar. Çünkü engel
artık zihinlerindedir. Onları sınırlayan
dış
engel (cam) kalkmıştır
ama kafalarındaki iç engel (burada 30 cm'den
fazla
zıplanamaz inancı)
varlığını sürdürmektedir. Bu deney canlıların
neyi


başaramayacaklarını nasıl
öğrendiklerini göstermektedir.



Bu pirelerin yaşadıklarına
'cam tavan sendromu' denir. Bir
insanın
gelebileceğine inandığı en
üst nokta, onun cam tavanıdır. Cam
tavanınız
hayallerinizin tavan
yüksekliğini gösterir. İnsan inandığına
denktir.


Yapabileceğini düşündüğü
kadardır.

alıntıdır...