Yanlizliğin Durumlari
 

I
Her seyi süpürebilirsin
Sonbahari süpüremezsin.

Sen her seyi süpürebilirsin
Sonbahari süpüremezsin.

Yalnizsa
Sürekli bir sonbahari
Süpürür hep
Düsünemezsin.

II
Yanar
Sobasinda
Yalniz'in
üsüyen
bakislari.

Lambasinda
Karanliga dönük
Bir isik
Titrer
Sönük sönük

Penceresi
Disina kapanmistir,
Kapisi
Içine örtük.

III
Yalniz
Bin yil yasar
Kendini
Bir An'da

IV
Yalniz'in
Nesi var, nesi yoksa
Tümü birdenbire'dir.

V
Yalniz
Bir ordudur
Kendi çölünde

Sonsuz savaslarinda
Hep yener
Kendi ordusunu.

VI
Yalniz'in
Sakladigi bir sey vardir;
Boyuna yerini degistirir,
Boyuna onu arar..
Biri bulsa diye.

VII
Yalniz
Hem bilgesi,
Hem delisidir
Kendi dünyasinin.

Ayrica
Hem efendisi,
Hem kölesidir
Kendisinin

Tadini çikaramaz
Görece'siz dünyasinda
Hiçbirisinin.

VIII
Yalniz
Sürekli dinleyendir
Söylenmemis bir sözü.

IX
Sözünde durmasi
Yalniz'in yalanciligidir
Kendisine...

Hep yüzüne vurur utanci
O yüzden
Gözlerini kaçirir
Gözlerinden.

X
Yalnizin odasinda
Ikinci bir yalnizliktir
Ayna.

XI
Yalniz
hep uyanir
Ikinci uykusuna

XII
Yalniz
Kendi ben'inin
Sen'idir.

XIII
Bir sözde saklanmis bir yalani
Bir gözde okudugundan
Bakmaz kendi gözlerine bile.

XIV
Her susadiginda
O
Kendi çölündedir.

XV
Kendi öyküsünü
Ne anlatabilen
Ne de dinleyebilen.

Kendi türküsünü
Ne yazabilen,
Ne söyleyebilen.

XVI
Bir zamanlar güldügünü
Animsar
Da...

Yogurur hüzün'ün çamurunu
Avuçlarinda.

XVII
Yalniz
Aranan tek görgü tanigidir
Yargilanmasinda
Kendi davasinin..

Her durusmasi ertelenir
Kavgasinin.

XVIII
Yalniz
Hem kaptani
Hem de tek yolcusudur
Batmakta olan gemisinin..

Onun için
Ne sonuncu ayrilabilir
Gemisinden,
Ne de ilkin.

XIX
Yalniz'in adi okundugunda
Okulda ya da yasamda..
Kimse
"Burda"
Diyemez..
Ama
Yok da..

XX
Uykunun duvarinda basladi..
Önceleri bir toz gölgesi sanki;
Sonra bir yumak yün gibi.

Ama simdi iyice görüyor
Örümcegin agini
Gün gibi.

XXI
Yalniz
Duymus oldugunun sagiri,
Görmüs oldugunun körüdür..

Ölür ölür öldürür,
Öldürür öldürür ölür.

Duyduklarini unutur,
Duyacaklarini düsünür.

XXII
Yalniz'in adina
Hiç kimse konusamaz..

O
Kendi kendisinin
Sanigidir.

XXIII
Yalniz
Önceden sezer
Sonra olacaklari..

Paylasacak biri vardir;
Anlatir anlatir ona
Olanlari, olmayacaklari.

XXIV
Her leke
Kendisiyle çikar.
(Özdemir Asaf)