Yahudi Ve Hristiyan Kadınlarla Evlenmek Helal, Ama Diğerleriyle Evlenmek Neden Haram?
 

“Bugün size temiz ve iyi şeyler helâl kılınmıştır. Kendilerine kitap verilenlerin (Yahudi, Hristiyan vb. nin) yiyeceği size helâldir, sizin yiyeceğiniz de onlara helâldir. Mümin kadınlardan iffetli olanlar ile daha önce kendilerine kitap verilenlerden iffetli kadınlar da, mehirlerini vermeniz şartıyla, namuslu olmak, zina etmemek ve gizli dost tutmamak üzere size helâldir. Kim (İslâmî hükümlere) inanmayı kabul etmezse onun ameli boşa gitmiştir. O, ahirette de ziyana uğrayanlardandır.”(Maide, 5/5) mealindeki ayette, müminlerin -gayrimüslimlerden- sadece ehlikitap olan kadınlarla evlenebileceklerine vurgu yapılmaktadır. O halde, biz bilmezsek de, mutlaka bunun önemli bir hikmeti vardır.

O hikmetlerden bazıları şunlar olabilir:
Evlilik kurumu insanların huzurlu bir hayat yaşamaları için son derece önemlidir. Kişinin ailesi onun dünyadaki hususî bir cenneti sayılır. Bu huzurlu ortamın oluşması ise, eşler arasındaki asgarî müştereklerin/ortak paydaların varlığına bağlıdır. Bu açıdan konuya bakıldığında, ehlikitapla aramızdaki ortak paydalar, müşrik, ateist gibi insanlardan kat kat fazladır. Örneğin, ehlikitapla ortak itikadî yönlerimiz vardır. Allah’a, peygamberlere, meleklere, hesap gününe, cennet ve cehenneme inanmak, bizimle onlar arasında ortak müştereklerimizdir. Oysa, ehlikitap olmayanlarla böyle bir ortak paydamız yoktur.

Önemli dinî müştereklerimiz olan ehlikitap kadınlarla evlenmek, onların ileride gerçeği görüp Müslüman olmasını sağlaması da, ehlikitap olmayan kâfirlerden daha kolaydır.

Çocuklar her ne kadar babaya bağlı olarak görülse bile, bir içişleri müdürü ve bir öğretmen konumunda olan annelerin çocuk üzerindeki etkisi, azımsanamayacak kadar önemlidir. Böyle olunca, çocuğunu -Müslümanların da kabul ettiği- imanın genel esaslarına göre yetiştiren bir anne ile, ateist, putçu veya başka bir dinsizlik türüne göre yetiştiren anne arasında yerden göğe fark vardır.

Bununla beraber, Hz.Ömer (ra) ehlikitap kadınlarla bile evlenmeyi uygun görmemiş, bu ruhsatı kullanan bazı sahabilere bu yabancı eşlerini boşamalarını istemiştir. Yine, Hanefî ve Şafiî alimlerinden ehlikitap olan kadınlarla -bile- evlenmeyi mekruh görenler vardır. (bk. V. Zuhaylî, el-Fıkhu’l-İslamî, 7/154)