ForumSinsi - 2006 Yılından Beri - Matematikten Neden Korkulur?

Hiç unutmam, okula başlayacağım ilk gündü. Sevinçten dört köşeydim. Koskoca bir yıl boyunca okuluna gitmeyi hayal etmiştim.Okul günü gelip çattığında da artık siyah önlüğümü giymiş, çantamı sırtıma takmış, annemin elinden tutarak okul bahçesinde, o zamana kadar hiç görmediğim bir kalabalık içinde bulmuştum kendimi. Koşturup, şakalaşan çocuklar; otoriter ama bir o kadar da güleryüzlü öğretmenler,… Ancak bunlardan hiçbiri ağlayan akranlarım kadar ilgimi çekmemişti. Evet! Bir kısım akranım ağlıyordu. Neden olduğunu merak ettim.

Onların da benim gibi birinci sınıfa yeni başlayacakları belliydi. Annelerinin ellerine sıkı sıkıya yapışmış, ayrılmak istemiyorlardı. Hani derler ya, bir kişi sana birşey derse inanma ama aynı şeyi kırk kişi deyince inan diye… Büyük bir çoğunluk ağladığına göre bunda ağlanacak birşey olmalıydı. Benim de ağlamam gerekiyordu. Kendimi duygusuz gibi hissetmeye başlamıştım. Ben azınlığı temsilen ağlamıyor ve ilk karşılaştığım günden itibaren çok seveceğim değerli Türkan hocam ile tanışmaya can atıyordum.

Sınıfa yerleştik. Hala daha ağlayanların olmasını garipsiyor ve bu duruma bir türlü anlam veremiyordum. Bu olay, süre gelen birkaç yıl boyunca benim için gizemini koruyacaktı. Diğer çocuklar okulun ilk günü neden ağlıyordu?

Aslında bu soruyu, mutlaka o gün anneme sormuşumdur. Bana verdiği cevabı şu an için hatırlamıyorum. Ancak eminim ki, ağzından kesinlikle, çocuklar okuldan “korktukları” için ağlıyorlar şeklinde bir söz çıkmadı. Eğer böyle birşey söylemiş olsaydı, büyük ihtimalle okulun bilmediğim korkunç bir yanı olduğuna inanacak ve bu gizeminden ötürü okuldan korkacaktım. Aynen bazı kişilerin matematikten korktuğu gibi…

Matematikten neden korkulur? Bu soruyu hiç kendinize sordunuz mu? Önceleri böyle bir soru aklıma gelmezdi. Çünkü matematiğin korkulacak(!) birşey olduğunu bilmiyordum. Ancak, çevremdekileri gördükçe yine “ağlamayan” azınlıkta olduğumu farkettim. Ben bu soruyu bir kez kendime sordum ve bir daha sormama gerek kalmadan cevabı verdim: İnsanlar matematik ile korkutulduklarından dolayı matematikten korkarlar.

O gün annelerinin ellerine sıkı sıkıya yapışmış çocukların evlerinde, okula başlamadan önce şunun gibi konuşmalar geçmiş olmalı: ” Ah canım! Gelecek yıl okula mı başlayacaksın? Bu yılını iyi değerlendir. Artık oyun oynamaya vaktin olmayacak. Doyasıya oyna bu yıl.”; “Yazık! Çocukluğunu yaşayamadan derslerle uğraşacak!”…

O taze beyinler bu kadar önyargılı konuşmalara alışık değildir ki…

Ve benzer sözler matematik için de söylenir. Ya da matematik için birşey söylenmez. Sözler biter, mimikler konuşur. Matematiği çarpım tablosu ve dört işlemden ibaret sananlar, çocuğun matematik nedir sorusuna, yüzlerini gayri ihtiyari buruşturup, matematik çok zor bir derstir, sadece zekiler bu derste muvaffak olurlar gibi laflar sarfederler. Ne kadar da yanlış! (Tamam, matematik zekayı geliştirir. Ancak, sadece zekiler bu derste başarılıdır sözü kabul edilemez. Zekanı doğru yerde kullanmıyorsan başarılı olabilir misin ki?)

Belki de çarpım tablosunu ezberleme kabusu, çocukları matematikten soğutur. Çocuklar çarpım tablosu ile tanışana dek matematik hakkında tek korkutucu söz duymadılarsa ve çarpım tablosunu matematik zannediyorlarsa, matematikten korkmaları çok doğaldır. Birilerinin onlara çarpım tablosunun matematik olmadığını ancak onu ezbere bildikleri taktirde çok rahat edeceklerini söylemeleri gerekmektedir.

Bir de ablalar ve ağabeyler vardır, liseye veya ortaokula giden. Onlardan, matematik derslerinde zorlandıklarını, o derste başarısız olduklarını duymuşlardır. Ve bu da yetişecek yeni neslin gözünde matematiği korkunç bir posta bürür. Oysa bu abla ve ağabeylerin matematikte neden başarısız oldukları araştırılsa onlar da aynı şeyden şikayetçidirler. Onlara da zamanın birinde matematik “öcü” gibi gösterilmiştir. Ve şimdi bütün o önyargıları ile o derse girmektedirler. Nesilden nesile aktarılan bir kısır döngü gibi… Sanki zamanın birinde biri matematikte zorlanmış ve matematiğin çok zor ve korkunç nitelikte olduğunu çevresindekilere ve sonraki nesildekilere yaymıştır. O kişiler de buna inanmış ve önyargılı olarak matematik dersleri almışlardır. Aynı zamanda bu önyargıyı ve tedirginliği çevresindekilerle paylaşmış ve onların da matematikten korkmasına sebep olmuşlardır.

Diyeceğim şudur ki, matematikten korkulmasının sebebi, matematik ile korkutulmasıdır. Bundan kurtulmak için de matematiğin ne olduğunun ve amacının bilinmesi gerekir. Ben çok şanslıydım ki, bunu bilen kişilerle karşılaştım hep. Bana, hayatımın her döneminde matematiği sevdiren, başta annem, babam ve bütün ailem olmak üzere, bütün öğretmenlerime, bu yazı vesilesi ile teşekkür ediyorum. Dünyanın sizin gibi öğretmenlere ihtiyacı var.

alıntıdır...