Duada Amin Demek
 

Duada Amin demek



Duada amin demenin manası, "kabul et!" demektir ki, Cenab-ı Vacibül-Vücud'dan (cc) bir dilek, bir istektir. Bunun içindir ki, bir cemaat toplu bir halde dua ederken bir kişi dua eder, diğerleri amin der. İşte bu, şu manayı teşkil eder: Birisi duayı okur, talebi isteği der, diğerleri de "Amin!" demek suretiyle tasdik ederler.


Bir kul kendi yapmış olduğu duaya da: “Amin!” demelidir. Zira Peygamber (SAV) Efendimiz bir hadis-i şeriflerinde: “Sizden biriniz dua edince kendisinin yaptığı o duaya ‘Amin! desin’.” buyurmuşlardır.
Dua eden bir kimse kendi için olsun veya bir başkası için olsun, yaptığı duayı en derin yerinden kabaran bir iblas ve samimiyet ile: “Amin!” diyerek mühürlerse, o dua göklere yükselir, arş-ı alayı titretir ve dergah-ı ilahide kabul olur.
Bir adamın ısrarla dua ettiğini gören Peygamber (SAV) Efendimiz: “Mührü basarsa vacib oldu, diye buyurunca, Ashab’tan (RA) bir zat Peygamber (SAV) Efendimize: “Mührü ne. ile basar ya Resulallah?” diye sorduğunda Peygamber (SAV) Efendimiz cevaben: “ ‘Amin!’ demekle!” buyurmuşlardır.
Hadis-i şerifden anlaşılan manaya göre dualarımızın sonunda “Amin!” kelimesinin çok mühim olduğu ve sonunda “Amin!” kelimesi bulunmayan duamn kalpte bir tereddüt uyandıracağı sanılmaktadır. Binaenaleyh; dualarımız “Amin!” kelimesi ile kabul olunur.
Fatiha suresinin nihayetinde “Amin!” demek sünnettir. Bir hadis-i şerifte Peygamber (SAV) Efendimiz: “Resulüllah (SAV) Fatiha-ı şerifeyi okuyup fariğ olduktan sonra sesini yükselterek ‘Amin!’ derdi” deniliyor.
Yine bir hadis-i şeriflerinde Peygamber (SAV) Efendimiz: “Sizden birinizin ‘Amin!’ demesi, meleklerin ‘Amin!’ demesine tesadüf ederse, Cenab-ı Allah (CC) onun geçmiş günahlarını afveder”, buyuruyor.

Kaynak: Dön Allah'a ve Resüle, Özün Özü, Sıddık Naci Eren