6. Mektup
 

Bir gün bir yaln?zl??a dü?tüm yine. Ba??m?
ellerimin aras?na ald?m, sessizce a?lamaya ba?lad?m .
Önümde yar?ya gelmi? bir konyak ?i?esi "beni iç"
diye f?s?ld?yordu, "beni iç". Sonra yalvarmaya ba?lad?:
"Ne olur" dedi "ne olur haydi iç beni".

Bir bardak doldurdum, tepeme diktim .
?i?e rahatlad?, sustu. Hani ellerimiz birbirine
de?ince nas?l oluyorduk? ??te öyle oldum .
Hani bak??lar?m?z bulu?tu?u zaman, bir ba?ka
türlü atmas? vard? yüreklerimizin. Onu hat?rlad?m .

Sonra bir tren hareket etti. Sabaht?. Kar??kar??yayd?k .
Konu?uyorduk. Ben sevmek diyordum durmadan.
Gözlerim gözlerine soruyordu: "seviyor musun?" diye.
Hep evet diyordu gözlerin, ellerin, dudaklar?n hep
evet diyordu. Oysa ki, bir çok hay?r diyen insan vard?
çevremizde. Örne?in: bir çocuk hay?r, diyordu, bir kad?n,
bir adam ve bir ba?kas?, bir ba?kas? hay?r diyordu.
Hay?r'lar aras?nda ezilme?e mahkûmdu evet'lerimiz .

Tren ilerliyordu. Gözlerin gözlerime soruyordu
ne olacak diye. Sigara üstüne sigara yak?yordum,
kadeh kadeh içki içiyordum, fakat bilmiyordum
ben de ne olaca??n?. Bizi sürükleyen bir ak?nt?yd?.
Durduramazd?k onu, hükmedemezdik ona.
Bir anafora rastlay?p yok oluncaya kadar ak?p
gidecektik i?te. Peki anafor nerdeydi? Uzak m?yd??
Belki çok yak?nd? kimbilir. Biz onu
göremiyecektik. O, gözlerimizi kör ettikten sonra
saracakt? bizi buz gibi kollar?yla.

Tren ilerliyordu. Pencereden deniz görünüyordu.
Denize ak?am güne?i vurmu?tu. Renk renk
kay?klar gördük k?y?larda. Denize ta? atan çocuklar
gördük. Uzakta bir bal?kç? a?lar?n? topluyordu.

Ve tren ilerliyordu. Kadere yakla??yorduk .
Bir alacakaranl?k bast? zaman?. Gözlerim gözlerindeydi.
Ellerini tuttum, titredin. Ac? ac? bir düdük öttü.
Bir ?eyler koptu içimizden.

Sonra tren durdu, indik, yollar?m?z ayr? ayr?yd?.
?imdi, o gün verdi?in yaln?zl??? ya??yorum .





Ümit Ya?ar O?UZCAN