Geç Olmadan Tevbe Etmeli
 

Tevbe, .-u Zülcelal' in kullarına açmış olduğu çok büyük bir merhamet kapısıdır. İnsanın pişmanlık duyarak samimi bir şekilde yaptığı bir tevbe, kendisi için kurtuluştur. Onun için .-u Zülcelal bir ayet-i kerimede:

“Ey müminler! Hep birlikte .'a tevbe edin ki, kurtuluşa eresiniz.” (Nur; 31) buyurmuştur.

Maalesef günümüzde günahlar, deniz gibi olmuştur. Dağ gibi çoğalan günah ve isyanlar, zamanla insanın kalbini katılaştırdığı için o kimseler pişmanlık duygusundan uzaklaşıyorlar. Pişman olmayı bilmeyen bir kimseden tevbe etmesini beklemek de, dişi olmayan bir çocuğun et yiyememesine şaşırmak gibidir.

Çünkü tevbe, yumuşak ve pişman olan bir kalbin amelidir. Günahlardan dolayı taş gibi sertleşmiş bir kalpten pişmanlık ve tevbe etmesini beklemek boş bir gayrettir. İnsan günahlara devam edip, ibadetlerden uzak kaldıkça ve bu halinden bir rahatsızlıkta duymadığı müddetçe, tevbeden uzak kalır. Nefsin arzu ve isteklerinin peşinde koşan kimse, tevbeyi unutur. Tevbeyi terk eden kimse de şeytanın arkasında yürüyerek ta kabrin kapısına kadar gelir. Ne zaman ki gerçeği görür, bu halinin yanlış olduğunu anlar ve pişman olur … Fakat, o zaman da geç kalmış olur. O an geldiği zaman, insan büyük bir hatanın içinde olduğunu anlar ama .-u Zülcelal buyurur ki:

“Özür dilemeyin artık.” (Tevbe; 66)

Onun için akıllı olan kimse, o an gelip çatmadan önce, günahlarından tevbe edip, .-u Zülcelal'e dönmelidir. Bu insan için en selametli yoldur. Tevbe ettikten sonra da, günahlardan uzak durmaya çalışmak lazımdır. Bir kimse bir günahla karşı karşıya geldiği zaman: “Bu günahı yapayım, sonra tevbe ederim” demesi de, şeytanın aldatmasından başka bir şey değildir.

Çünkü Peygamber Efendimiz (S.A.V) bir hadis-i şeriflerinde:

“Hem günaha devam edip hem de tevbe eden kimse, Rabb'iyle alay eden kimse gibidir.” (Beyhaki)

buyurmuştur.

Demek ki insan, günahlarından tevbe ettikten sonra, bir daha günaha düşmemek için gayret göstermeli, ancak bazı zamanlarda nefsine mağlup olup günah yaptığı zaman da hemen bundan yine tevbe etmelidir. Nitekim .-u Zülcelal bir ayet-i kerimede:

“Elbette, iyilikler kötülükleri yok eder” (Hud; 114)

buyurmuştur. Günahların hepsi birer pisliktir. Bu pisliği de tevbe ile yıkamak lazımdır. Tevbe ile kendisini temizleyen kimse de hem dünyada hem de ahirette rahata kavuşur.