Mevlâna'dan Altın Öğütler
 

MEVLÂNA'DAN ALTIN ÖĞÜTLER

*Edeb bir tac imiş nur-i hûdadan, giy başına emin ol her belâdan.

*Zümrüd-ü Anka bilir ancak güzelim Kaf Dağı'nı.
*Hamdım, piştim, yandım.
*ALLAH ile olduktan sonra ölüm de, ömür de hoştur.
*Dostların ziyaretine eli boş gelmek, değirmene buğdaysız gitmektir.
*Sevgili her acıya lezzet verir...
*Kimin aşka meyli yoksa o kanatsız kuş gibidir, vah ona!
*Testide ne varsa dışına o sızar.
*Bir sofranın çevresine yüz adam oturur, yer. Fakat baş olmak isteyen iki adam, dünyaya sığamaz.
*İnsan herşeyi göremez; Sevdiğin şeyler, seni kör ve sağır eder.
*Çarpık ayakkabı çarpık ayağa uyar.
*İşle öğüt veren, sözle öğüt verenden iyidir.
*Keskin kılıç, yumuşak ipeği kesmez.
*Demirci zenci olursa, duman onun yüzünde bir iz bırakmaz.
*Öfke ile istek insanı şaşı eder...
*Yürek yanmadıkça göz yaşarmaz.
*İyilik aradın mı insanda kötülük kalmaz.
*Bu dünya bir ağaca benzer; biz de bu ağaçta yarı ham, yarı olmuş meyveye benzeriz.
*Ayakkabım yok diye üzülüyordum, yoldan karşımdan gelen ayaksız bir adam gördüm.
*Maşrabamız küçük ise deryayı suçlamaya hakkımız olmaz.
*Kitaplardan önce, kendimizi okumaya çalışalım.
*İnsan dünyayı zapteder, ama ağızını zaptedemez.
*Eli görmeyen kişi, yazıyı kalem yazdı sanır!
*Gece neye gebeyse onu doğurur.
*Hiç el gönülden gizli bir iş yapabilir mi?
*Kargalar ötmeye başlayınca, bülbüller susar.
*Kimde bir güzellik varsa, bilsin ki ödünçtür.
*Ancak fikirdir varlığın, gerisi et ve kemiktir bir yığın.
*Muhabbet ve merhamet, insanlığın; hiddet ve şehvet de hayvanların sıfatlarıdır.
*Güneşin varlığına delil yine güneştir. Delil ararsan güneşten yüz çevirme.
*Kötü huyu adet edinme; kökleşir, yerleşir.
*Körler karşısında ayna satma; sağırlar çarşısında gazel atma.
*Dert, daima insana yol gösterir.
*Dinin aslını anlamaya imkân yoktur; ona ancak hayran olunur.
*Irmak kenarında suyu sakınan, suyu görmeyen kişidir.
*İnsan akılla pir olur; saçı sakalı ağarmakla değil.
*Ne kadar bilirsen bil; söylediklerin karşısındakinin anlayabildiği kadardır