Güzel Kokudan Bayılan Adam
 

Güzel Kokudan Bayılan Adam




Adamın biri, gül sularının ve güzel kokularının yapılıp satıldığı bir çarşıdan geçerken düşüp bayılıvermiş. Çarşı esnafı koşup adamı ayıltmak için seferber olmuş.



Kimi gül suyu koklatmış, kimi misk-i amber. Fakat, adam, tam kendine gelecekken, güzel kokuları aldıkça tekrar bayılıyormuş. Kimse ne yapacağını

bilememiş.


O sırada, adamın kardeşi oradan geçiyormuş. Akıllı ve tecrübeli adam, ağabeyinin neden bayıldığını anlamış ve bir miktar deri bulup ona koklatmış. Şaşılacak şey, adam derinin kokusunu alır almaz kendine gelivermiş.

Orada bulunan herkes bu işe şaşırmış. Adamın kardeşi şu açıklamada bulunmuş:


“–Bunda şaşılacak bir şey yok! Ağabeyim, ekmek parası için akşama kadar derilerle uğraşır. Deri işçisi olduğu için deri kokusuna alışıktır. Buradaki güzel kokular ona ağır geldiği için bayılmış, işte gördüğünüz gibi, derinin kokusunu alınca ayılıverdi.”


Ahali, bu açıklamayı şaşkınlıkla dinlemiş. İçlerinden akıllı olanlar “hastayı huyuna göre tedavi etmek ve herkesle anlayacağı dilden konuşmak gerektiği ” sonuçlarını çıkarmışlar.