Arkadasını Al, Beraberce Cennete Gırın”
 

Hz. Enes (r.a.) anlatiyor:


“Resûlüllah (s.a.v.) ile beraber bulunuyorduk.

Bir ara azi disleri görülecek sekilde gülümsedi.


Sebebini sordugumuzda söyle buyurdular:


“Ümmetimden iki kisi Allâh’in huzuruna gelirler. Birisi,

-Yâ Rab, benim bunda hakkim var;

hakkimi bundan al, bana ver, der.

. Teâlâ da ötekine,


-Hakkini ver, buyurur.

Adam, -Yâ Rab, bende sevap nâmina bir sey kalmadi, der.


Cenâb-i Hakk,


-Baksana, bu adamin sevabi kalmadi, ne dersin? buyurur. Adamcagiz,


- O halde benim günahlarimdan alsin, der.


Resûlüllah (s.a.v.) Efendimiz bunu anlatirken gözleri yasardi ve,

“O gün büyük bir gündür.

Insan; günâhinin alinmasini ister” dedi.


Bunun üzerine . Teâlâ hak sahibine,


-Basini kaldir ve cennete bak, buyurur.


Adamcagiz,

- Yâ Rab, inci ile islenmis, gümüsten apartmanlar ve altindan köskler görüyorum.

Bunlar hangi peygamber, hangi siddîk veya hangi sehitler içindir? der.

. Teâlâ,


-Bunlar, bana ücretini verenler içindir, buyurur.


Adamcagiz, -Bunlarin hakkini kim ödeyebilir? der.


Hz. .,


-Sen istersen bunlara sahip olabilirsin, buyurur.


Adam,

-Nasil olur, yâ Rab? deyince,


Cenâb-i Hakk,


-Hakkini bu adama bagislamakla, buyurur.


Adam,

-O halde ben bunu affettim, der.

.ü zû’l-Celâl hazretleri de,


-Arkadasini al, beraberce cennete girin, buyurur.


Sonra Resûlüllah (s.a.v.) Efendimiz,


‘.’tan korkun, .’tan korkun ve siz de kendi aranizi düzeltin.

Bakiniz, bizzat Hazret-i . mü’minlerin arasini buluyor’ buyurmuslardir.