Allah'in Yardimi, Korumasi Bizimledir...
 

Saatine ilisti gözü.

-Hay !..
diyerek söylendi kendi kendine.

-Durmus...

Duran sadece saat degildi. Kalbi de durmustu sanki.

Yürek...

durmustu.

Bu sevmedigi yabanci ülkede yaz gecesinde camdan gelen esintiyle üsüdü kendine geldi....

Benzemiyordu hic bu soguk rüzgar hic tanidik gelmiyordu...

-Ulan !..
dedi.

-Hayal bile kurdurmuyor memleket.


Saat geldi hatirina tekrar.
-Bosver.
diye söylendi.

Gözlerini kapatip hayallere dalmak istedi.
Daldi da !..

Lakin hayalin bile zor kuruldugu bu ülkede hayallerin ömrü zaten kisalmisti.

Gitti yüregini de aldi yanina. Durmus yüregini...

En son kurdugu hayale kaldigi yerden basladi.

Basladi... Basladi da...

Birazdan tiz bir aglama sesinin hayalini hayal edecegini bilmiyordu...



Altmis gün yasindaydi Cennet kokulusu. Ele avuca da gelir olmustu hani. Siyah kisa saclarinin altindan parlayan boncuk gözlerinin icine bakti.

Gülümsüyordu sanki. Yada gülümsedigini saniyordu. Aslinda gülümsemiyordu. O gözlerdeki ifadeyi anlayabilmek yürek istiyor, anlamamak icin ceviriyordu basini. Biliyordu..

Biliyordu lakin soruyordu kendi kendine;
- Var mi? Var mi be o yürek!..

Diyemedi...
Var diyemedi...
Tekrar bakti göz bebeklerine.

Duymak istemedigi seyleri söylüyordu o boncuk siyah gözler. Yada duymaktan kacindigi seyler gizliydi o ifadenin arkasinda.

Kirdi sonunda kendisini engelleyen duygularin zincirini.
-Konus be !..
dedi...

-Konus !.. Ne diyeceksen de... Söyle de bu iskenceden kurtulsun yürek...
Beynini kemiren duygularla bakmaya devam etti ve o gözlerdeki ifadenin ardindakileri tercüme etmeye basladi.

- Baba !..
diyordu o masum ifade;
-Yarin beni kimlerin eline teslim edeceksin ? Bugün beni her türlü kötülükten, hatta kem gözlerden koruyup muhafaza eden sen, yarin yaridan fazlasi kiliselere bagli cocuk yuvalarina mi teslim edeceksin ?

- Haydi bunu gectim. Yarin yetistigimde pis zalimin örtüme uzanan elini kirabilecek misin ?
- Üniversitede okumama izin vermeyen kafirlere bunun hesabini sorabilecek misin ?..
- Yarin sokakta rahat yürüyebilecek miyim baba ?

- Baba !..
diye haykiriyordu altmis gün yasindaki...

Daha fazla bakamadi günahsizin gözlerine. Basini egdi. Belli ki utanmisti.
En azindan utanabiliyordu !..
Gözlerinden iki damla yas süzüldü yanagina...

Bir cift söz duyuldu belli belirsiz;
- 'in yardimi, korumasi bizimledir..