Şemsiyeci...
 

kıssa




seyyar bir şemsiye tamircisi, yol kenarında küçük bir kutu üzerine oturmuş,şemsiye tamir ediyordu.tamirci, tamir edilecek yerleri dikkatle ölçüyor,yamayı itina ile yerleştiriyor,telleriyle tek tek güçlendiriyordu.adamı hayranlıkla seyreden bir genç yanına yaklaştı:

-işinizi çok dikkatli yapıyorsunuz,dedi.şemsiye tamircisi elindeki işi bırakmadan:

-evet,ben, her zaman işimi iyi yapmaya çalışırım,diye cevap verdi.

-müşterileriniz,işinizi iyi veya kötü yaptığınızı ancak siz gittikten sonra anlayacaklar.

-evet, haklısınız.

-bu tarafa tekrar mı geleceksiniz?

-hayır.genç artan bir hayranlık ve merakla sordu:

-o halde niçin bu kadar titizsiniz? Tamirci:

-o zaman, benden sonra buradan geçecek tamircinin işi kolaylaşacak.ben, eğer kötü malzeme kullanır, işimi baştan savma yaparsam,halk bunu er geç anlayacak ve ondan sonra buradan geçen tamirciye kimse iş vermeyecek.



hisse




(celle celaluhu) kuluna verdiği nimeti onun üzerinde görmek ister.yaratandan dolayı yaratılan sevilecek ise kul,işini evvela o’nun hoşnutluğuna ermek için yapar.iş, o’na arz ediliyor gibi yapılmalıdır.evet, asıl gören o’dur ve o güzeli sever.işlerinde kötü örnek olanlar, başkalarının hukukunu manen çiğnemiş olurlar.güveni,sarsarlar,emniyeti ve huzuru bozarlar.

Işinin hakkını vermeyen, cemiyet kalesinde gedik açmış demektir ki, herkes böyle bir hale düşmekten kaçınmamalıdır.kimse bozguncu olmak ve toplumuna zarar vermek istemez.bugün ileri ülkeleri ayağa kaldıran, bu iş ahlakı ve dürüstlük ve anlayıştır…