Bu Eti Ben Yer*Sem !!
 

[Linkleri görebilmek için üye olmanız gerekli. ]



Dâvud-i Tâî Hazretleriʼnin hizmeti­ne bakan talebesi bir gün ona:
“–Biraz et pişirdim; lütfen buyrun?” der.
Üstâdının sükût etmesi üzerine de eti getirir. Ancak Dâvûd-i Tâî Hazretleri, önüne konan ete bakarak:
“–Falanca yetimlerden ne haber var evlâdım?” diye sorar. Talebesi:
“–Bildiğiniz gibi efendim!” de­r. O bü­yük Hak dos­tu da:
“–O hâl­de bu eti on­la­ra gö­tü­rü­ver!” buyurur.
Ha­zır­la­dı­ğı ik­râ­mı üs­tâ­dı­nın ye­me­si­ni ar­zu eden sa­mimî talebe ise:
“–Efen­dim, siz de uzun za­man­dır et ye­medi­niz!..” di­yerek ıs­rar ede­cek olur.
Fa­kat Dâ­vud-i Tâî Haz­ret­le­ri kabul et­me­yip:
“–Ev­lâ­dım! Bu eti ben yer­sem bir müddet sonra dı­şa­rı çı­kar, fa­kat o ye­tim­ler yer­se, ebediyyen kalmak üzere Arş-ı Âlâ’­ya çı­kar!..” buyurur.