Yüzsüzüm, Ama Yine De Kapına Geldim…
 

Yüzsüzüm, ama yine de kapına geldim…





Vurur da geçer gönlüme hep, ezici pişmanlıklar..

Açılır ellerim duâya dururum…!

Bir halsizlik, bir ürkeklik, bir mahçupluk içindeyim

Susarım, sadece Sana’dır (c.c.) bükük boynum…

Bakamam semâna,

Utanıyorum…

Ne büyük bir ateştir ki bu,

Hadsiz yanıyorum…

Avuçlarımda gül birikmişti Sen’i (c.c.) sevince,

Şimdi dikenlere döndüler günahlarımla,

Kanıyorum…

Sızlanırım hep, ağlarım günahlarıma

Pişmanım bütün yaptıklarıma

Yüzüm yok belki ama

Yok ki başka bir yer gideyim

Yüzüm olmasa da geldim kapına

Ey Rabbim(c.c.)!

Hükmedip cehennemine atarsan,

Rab (c.c.) Sen’sin, hakkındır…

Lütfedip Rahmetine sararsan,

Rahman (c.c.) Sen’sin şanındır…


Ve bu son demde,

Yüzsüzüm, ama yine de kapına geldim…

Güçsüzüm, ateşin sinede affına geldim…