Hayat Pazarinda Sevginin Önemi
 

Bir gün sormuşlar ermişlerden birine:

´Sevginin sadece sözünü edenlerle, onu yaşayanlar arasında ne fark vardır?´diye.

´Bakın göstereyim´ demiş ermiş. Önce sevgiyi dilden gönüle indirememiş olanları

çağırarak onlara bir sofra hazırlamış. Hepsi oturmuşlar yerlerine.

Derken tabaklar içinde sıcak çorbalar gelmiş ve arkasından da ´derviş kaşıkları´

denilen bir metre boyunda kaşıklar.

Ermiş ´Bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz´ diye bir de şart koymuş.

´Peki´ demişler ve içmeye teşebbüs etmişler. Fakat o da ne?

Kaşıklar uzun geldiğinden bir türlü döküp saçmadan ****üremiyorlar ağızlarına.

En sonunda bakmışlar beceremiyorlar, öylece aç kalkmışlar sofradan.

Bunun üzerine ´Şimdi...´ demiş ermiş. ´Sevgiyi gerçekten bilenleri çağıralım yemeğe.

´Yüzleri aydınlık, gözleri sevgi ile gülümseyen ışıklı insanlar gelmiş oturmuş

sofraya bu defa. ´Buyurun´ deyince her biri uzun boylu kaşığını çorbaya daldırıp,

karşısındaki kardeşine uzatarak içmişler çorbalarını.

Böylece her biri diğerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar sofradan.

´İşte´ demiş ermiş. ´

Kim ki hayat sofrasında yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse o aç kalacaktır.

Ve kim kardeşini düşünür de doyurursa o da kardeşi tarafından doyurulacaktır şüphesiz.

Şunu da unutmayın: Hayat pazarında alan değil, veren kazançlıdır her zaman...