İman Ve Sevgi
 

Hindistan evliyâsından “Fethullah Evdehî” hazretlerinin huzuruna, bir gün sevdiklerinden biri geldi. Ancak neşesizdi adam. Mübarek onu böyle görünce sordu:

- Hayrola kardeşim, neşesizsin bugün.

- Evet efendim. Hiç neşem yok.

- Niçin? Bir derdin mi var yoksa?

- Öyle sayılır.

- Söyle kardeşim, nedir derdin?

- Dünya sıkıntısı hocam. Biri bitip öteki başlıyor işte.

Ona sevgiyle baktı ve;

- Sıkıntın dünyalıksa, dert etme, buyurdu.

Ve izah etti:

- Çünkü Allahü teâlâ bize öyle bir nîmet vermiş ki, dünyanın bütün sıkıntıları toplanıp bize gelse, hiç kalır bu nîmet yanında.

Adam şaşırdı.

- Hiç mi kalır? Nasıl yâni?

- Hani insanın alnına bir sinek konar ya, elini kaldırsan uçup gidecek.

- Evet efendim.,

- İşte dünyanın bütün sıkıntıları, kavuştuğumuz nîmet yanında o sinek gibidir aynen.

İyice merak etti.

- O hangi nîmet ki hocam?

- “Îman” nîmetidir, buyurdu. Dünyada Ehl-i sünnet âlimlerinin bildirdiği gibi inanmaktan daha kıymetli bir nîmet yoktur ve olamaz.

Adamcağız memnun olmuştu

Merak ediyorum

Bir gün bu kimse yine bu zâta gelerek;

- Efendim, ben bir şeyi daha merak ediyorum, diye arz etti.

Mübarek sordu:

- Hayrola, nedir merak ettiğin kardeşim?

- Acaba Allah beni seviyor mu? Bunu çok merak ediyorum.

- Pekii sen Allahı seviyor musun? buyurdu.

- Vallahi seviyorum hocam.

- Öyleyse merak etme.

- Neden?

- Sen Allahı seviyorsan, mutlaka Allah da seni seviyordur.

Adam çok sevindi.

- Sahi mi, seviyor mudur?

- Elbette. Allah seni sevmese, sen Onu sevemezsin ki.

- Öyle mi, buna çok sevindim hocam.

- Tabii ya. Sevgi yukardan gelir çünkü.

Ve izah etti:

- Baba evladını sevmezse, evlat onu sevemez. Hoca talebesini sevmezse, talebe hocasını sevemez. Bu, hep böyledir.