İnsanlara Gereğinden Fazla Değer Vermek
 

Kendine haksızlık etmekle sonuçlanır. Değmeyecek insanlar için sorumluluklar almak, hak ettiğinden çok daha fazla ilgi göstermek, pek çok paylaşımda bulunmak, elinden geldiğince yardımcı olmak, aklına bile gelmeyecek ayrıntıları düşünüp ona hissettirmeden bunları yapmak ve daha pek fazlası...O insan, ona verdiğiniz değerin altında çıkarsa siz bir şey kaybetmezsiniz aslında.O, sizi kaybeder. Belki de ömrü boyunca bulamayacağı dostluğu farkında bile olmadan ellerinin arasından yitirmiştir. İlişkilerde pek çok şey karşılık beklemeden yapılır; ama fedakar olan, hep veren taraf sizseniz bu durum bir yere kadar devam edebilir, en sonunda değmediğine kanaat getirirsiniz ve o kendi aleminde takılırken siz, onun hayatından yavaşça çekilirsiniz.




Kendine haksızlık etmek diyordum; emeğinizin, sevginizin boş yere gitmiş olması hayal kırıklığını doğurur, insanlara olan inancınızı azaltır.Dönüp dönüp kendinizi sorgularsınız, o insanı/insanları sorgularsınız "neden böyle oldu?" diye. İçiniz içinizi yer ama; durumu da değiştiremezsiniz.


Hayatın en hüzünlü anı, deli gibi sevdiğin birinin, buna hiç değmediğini gördüğün andır ve en büyük kaybın, onun için harcadığın zamandır.Gerçekten cok doğru değilmi? siz ne düşünüyosunuz arkadaşlar..


"Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.

"O olmazsa yaşayamam." demeyeceksin.

Demeyeceksin işte.

Yaşarsın çünkü.

Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.

Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.

Ve zaten genellikle o daha az sever seni, senin o'nu sevdiğinden.

Çok sevmezsen, çok acımazsın...."


Ne güzel yazmış Can Abimiz..