Her Tercih Başka Bir Şeyden Bir Vazgeçişmiş
 

http://frmsinsi.net/images/forumsins...sinsi.net_.jpg
Her tercih başka bir şeyden bir vazgeçişmiş..
Enstruman seçmek için bir karar almam
gerekiyordu.
Ya keman çalacaktım ya piyano; ya flüt
çalacaktım ya da akordeon...
Olmadı, hepsini istedim, hiçbirinden
vazgeçemedim.
Yıllar geçtikten sonra her enstrumanı iyi
çalabiliyorum; ama
hiçbirinde virtüöz değilim.
Bir enstrümanla isim yapamadım. Ne kemanla
tanınan bir
eserim var, ne de piyanoyla..
Bütün enstrumanları iyi çalıyorum, ama kimse
tanımıyor beni.
Başarılı olmak için her şey değil, bir şey
lazımmış.
Başarı bir verişmiş; bir şeyi alabilmek için
birşeyi vermek,
diğerlerinden vazgeçmek gerekiyormuş.
Keşke kemanı seçseydim ve diğerlerinden
vazgeçseydim.
Karıma da hayatı zindan ettim, sevgililerime
de...
Hiçbirinden vazgeçmedim.
Yani... Evlilik sadece birisi için karar almak
ya,
diğerlerinden vazgeçmek...
işte evlenirken ben bunu anlamadan
evlenmişim. Evlendikten sonra başka
kadınların da olduğu bir hayatı yaşamaya devam
ettim.
İçlerinden bazılarını daha çok sevdim;
ama ne onlardan birinde, ne de
karımda karar kılabildim.
Yıllar sonra şimdi yapayalnızım...
Ne karım kaldı, ne de diğerleri...
Keşke birini gerçekten seçebilseymişim,
ama, yapamadım.
Tıpkı enstruman seçimi gibi hepsini
istedim ve sonuçta elim boş kaldı.
Almak için bırakmak gerekiyormuş.
Dolu dolu boş yaşamak.
Hayatım boyunca yapacak çok işim oldu;
hepsini yapmayı istedim.
Hangisinde 'en iyi' yim? şimdi bakıyorum,
kazananlar,
başarılı olanlar hep bir tek şey yapmışlar.
En iyi olmak için önce seçmek ve diğerlerini
bırakmak gerekiyor.
İşte de böyle, özel yaşamda da...
Bu seçimi yapmamız gerekiyor; çünkü mutlaka
bazıları daha
uygun...
Bir ara ekonomik sıkıntıya düştüm. Tasarruf
gerek.
Başladım her şeyden %10 kesmeye, ne
anlamsız bir uğraşmış bu. %10 daha
az peynir yemek, çay içmek.
Bu tasarruf çok acı verdi bana, her an
hissettim. Her şeyden %10 kesmek
tabiatıma uygundu tabii.
Çok sonradan anladım; sadece taksiyle dolaşmayı
bıraksam
yetermiş!
Her kalemden %10 değil, etkili kalemi
bulmak gerekiyormuş.
Yani, orada da seçim yapmak gerekiyormuş...
'Her seçim bir kaybediştir'
Her tercih bir vazgeçiştir çünkü...
Sabah işe gitmekle, yatakta nefis bir
miskinlik fırsatından vazgeçmiş olursunuz.
Kalkar kalkmaz hayat bin seçeneği dayar
burnunuzun ucuna...
'Ne giysem' telaşından, öğle yemeğinde
'Ne alırdınız?' diye başucunuzda biten garsona,
hangi kanaldaki filmi izlesem'
kararsızlığından 'bize oy verin' diye
bağırışan partilere kadar her şey, herkes,
her an sizi ısrarla bir tercihe zorlar.
Yastığınıza teslim olmuşsanız, belki dışarda
ışıl ışıl bir günden vazgeçmiş olursunuz.
Bahar esintileri taşıyan bir elbise belki o gün
yaşamınızı ışıldatabilecekken
ağırbaşlı bir sadeliğe karar vermekle muhtemel
bir
tanışıklığı tepersiniz.
Belki yemediğiniz musakka, ısmarladığınız İzmir
köfteden
daha lezzetlidir.
Ya da öbür kanaldaki film, o anki ruh halinize
daha uygundur.
Ama yaşam, vazgeçtiğiniz şeye ilişkin ipucu
vermez.
Geri dönüp, o günü gökkuşağı desenli
bir elbiseyle yeniden yaşama şansınız yoktur.
Bu seçim oyununda vazgeçtiğiniz şey,
seçtiğinizden daha
değerliyse pişmanlık kaçınılmazdır.
Ama neyin değerli olduğunun kararı da yine size
aittir.
Ve vazgeçtiğiniz şey bazen bir saray, bazen
şöhret sahnesinin
parıltılı
neonları da olsa, çoğu zaman gözünüz hiç arkada
kalmaz.
Çünkü duvarlarına sevdiğinizin kokusu sinmiş bir
ev ya da sevdiğiniz kadınla paylaşamadığınız
bir saray sizin borsada kolay feda
edilebilir değerlerdendir.
Hayata bir başka gözle bakmayı
öğrendiyseniz, bu seçimde kazandıklarını
sananlara yalnızca acıyarak gülümsersiniz.
Her şeyin sıradanlaştığı bir dünyada
bazen kaybetmek en doğru seçimdir.
Ve o dünyada en yerinde tercih; vazgeçiştir.

Can Dündar



(arama yaptım bulamadım, açılmamıştır umarım..)