Sevgi Ve Nefret
 

Gerçek sevgi diye tabir edilen duygunun büyük ölçüde içinde nefreti barındırdığına inanıyorum. Bir insana bağlanmadığınız, müdahale etmediğiniz, ve onu serbest bırakabildiğiniz ölçüde seversiniz. Bunu da nefretiniz ve öfkeniz sayesinde yaparsınız.

Dolayısıyla insanların özündeki duygu nefret, sonradan kazandığı ise sevgidir. Bana göre sevgi, her zaman nefretin farklı derecelerdeki halleridir.

İnsanların birbirlerine öfkelenmeleri ve birbirlerini sevmediklerini söylemeleri büyük bir baskı altına alınmıştır. Yasaklanmıştır. Bu insanın doğasında olsa gerek.

Bu yüzden insanlar birbirlerine olan öfkelerini kusmak yerine susmayı, başkalarına olan nefretlerini kendi dünyalarında yaşamayı, bu sayede onlardan uzaklaşmayı ve bağımsızlaşmayı sağlayarak, buna sevgi adını vermişlerdir. Senden nefret ediyorum demek yerine, ben senden farklıyım demeyi yeğlemişlerdir.