Şiirsel Bütünlüğüm
 

Uyanış


Hissediyorum!
Ruhumun sonsuzluğa yolculuk ettiğini,
Bedenimin yine doğaya karışacağını,
Yeni hayatlar vereceğini hissediyorum!

Bize hayat veren doğadır,
Su, bizim kanımızdır.
Hava, bizim nefesimizdir.
Toprak, bizim bedenimizdir.
Ateş, bizim ruhumuzdur.

Işıktaki sevgiye yürü,
Sevginin sonsuzluğuna yürü,
Ölümsüzlüğe yürü,
Işığın kapısına yürü...

Gökyüzüne bak,
Koruyor seni bak,
Seni izliyor bak,
Kamların esin perisi Ülgen seni izliyor.

Ülgen, yayıyor yeryüzüne iyiliği,
Sen, benimsiyorsun bu iyiliği,
Ay Dede'nin Ay ışığı,
Gün Ana'nın Güneş ışığı,
Hep bizimle...

Düşürme onlara ınancını,
Düşürme onlara sevgini,
Kızdırma, Göktanrını,
Bekle bereketini Umay'ın.
Ulaştıracaktır bu bekleyiş bizleri, Uçmağa!

-

Âteş-i Derun

Ellerini cisr eyle muhassenatlarına,
Bûd durma bana,
Durma ki, olayım köle, cennet kalbine.
Sen merak eyleme,
Zaten olmuşum sana divâne.

Görmezsek sonsuza dek birbirimizi,
Sen düşünme, aşmışız zaten çizgimizi.
Sual edecekler bir gün râyanlarımızı,
Umudederim ki; " Söylese birbirimize olan divâneliğimizi. "

---

Haremdeki Ruhani Gezinti

Haremde ilk raksa başladığında cariyeler,
Esip gürler parmak zilleri, utlar ve daha niceler,
Bir raksla gider akıllar, hisler...
Divâne olur padişah, atar mor mendiller.

İki divâne, has odaya çekildiğinde,
Bir sessizlik bürünür gözlerinde,
Cariye korkar başını kaldırmadığında,
Bekler padişahının sessizliğinde...

O ne gözdür, o ne yanaktır, o ne dudaktır...
Sessiz çığlıklar, kulağı çınlatır,
Sorulduğunda; "Bu ne sestir?"
Aşk ve şehvet ile başlayan halvettir.

Cariye demeye kıyamaz padişahlar,
Aman Allahım, nedir bu hisler?
Her gece gözlenmiş o rüyarlar,
Alır mı acaba düşünceler?

---

Beni senden bûd tutan adâvet midir?
Ger adâvet ise adem-i te'lîfiyet
Ben nigar olurum râyana


Ben ki, râyanı nûş ederim
Sen yeter ki hande et
Hande et ki, âbgînem olsun mâhın