Özenti Kadyn
 

Bir insan nasyl bu kadar “etki altynda” kalyr?

?imdi bir dü?ünün:

Her yapty?ynyz ile gurur duyuyorsunuz. Sizden iyisi yok!

Yok! Valla yok billa yok.

Bu “ben harikayym” hissi 2-3 hafta sürüyor bende. Bu süre boyunca bayylyyorum kendime! Hem çaly?yyorum, hem iki çocuk annesiyim diyorum. Kendimi takdir ediyorum...

Neyse...

Sonra birden bir?ey oluyor, bir?ey duyuyorum...

Ta ta ta taaaa o da ne?

Ben esasynda berbat bir kadynym!

Yani my?ym...

Ben ne biçim bir anneyim!

Yani mi?im...

(“E Senin de hakikaten sa?yn solun belli de?il be Kadyn!” demeyin. Olmady?yny daha ilk yazymda söylemi?tim zatenJ)

Ben olayy anlatayym, buyrun siz karar verin.

---

?imdi ben sabahçy de?ilim. Önce bunu bilmek lazym. Okul ve i? için erken kalkmak da ?art oldu?undan, sabahlary gerginim. Dolayysyyla, sabah çocuklarymy kaldyryrken hem zorlanyyorum, hem de sevimsiz oluyorum.

Ondan genelde kyzym geliyor: “Annecim kalk, okul saati!” diyor.

Ben de, durumu çaktyrmadan “Süper Anne” maskemi takyyorum. (Ymaj meselesiJ) Kahvaltymyzy yapyp, alelacele yola dü?üyoruz.

?imdi buraya kadar her?ey normal.

Derkeeen....

Bir gece (“Süper Ben” bu satyrdan sonra “Süper Stres” yani “SS” olarak anylaca?ymdyr bilginize) ba?ka bir çaly?an anne arkada?ym, kendi sabah macerasyny:

“Biz kahvaltyyy çok severiz; omlet, krep, ekmek, peynir, pür ne?e içinde sohbet ederiz” diye anlatyrken, daha o cümlesini bitirmeden ben ba?lyyorum komaya girmeye!

Yçsesim bitiriyor beni kemire kemire!

Neeee...??? Olamaz!!?

Ben çocu?uma sabah ne?eli kahvalty yaptyramadym?

Ben çocu?umu sabah ne?esinden mahrum mu byraktym?

Ben ne yaptym? Nasyl yaptym? Neyi neden yapamadym? Ben hatalyyym!

Ben ne biçim bir insanym?

Acilen kendime gelip, bu i?e bir el atyp, sabahymyzy ne?eli kylmam lazym!

Veeee.... Bir de bakyyorum çoktaaaaan kararymy vermi?im:

Ylk hedefimiz kahvalty!

Yleri!

Ertesi sabahy anlatyyorum ?imdi SIKI durun...

Geceden “Anne Yarymyz” Sevda’ myza tembih:

Aman Sevda, yaryn saat 5:00’ de kalkyyoruz seninle. Aklyna ne geliyorsa pi?irelim. Ben i?e, çocuklar okula, e?im de toplantyya gitmeden “Mutlu-Heyecanly” kahvalty yapmalyyyz ona göre.

Ayny gece “anlayy?ly sabyrly” e?ime tembih:

Bak yaryn erkenden kalkyp “ne?eli” kahvalty yapaca?yz. Sabah sakyn unutma esprili ol! Çok konu?, hep komik ?eyler anlat lütfen. Bol bol kahkaha ataca?yz. (?!?!?)

Kyzyma tembih:

Haydi yata?a! Dersi mersi byrak. Sabahyn kör saatinde kalkyp “ne?eli” kahvalty yapaca?yz. Heyecanlan bak öna göre! (!!!???)

....

Sabah saat çalar. Herkes sayemde hapy yutar! J

Yataktan “sürüngen” ruh halimle, kendime telkin yaparak fyrlarym.

Heyecanly olaca?ym ya!

E?imi resmen yaka paça yataktan çykarttyktan sonra kyzymy da yataktan söküp, acele giydirip, “ne?eli” kahvalty sofrasyna “heyecan” dolu bir surat ile oturtup, kendim de masaya çöküp, kendimi kaybedip bir güzel ba?larym:

Kyzym uyan! Bakma bana öyle, mutluyuz mutlu!

Sen de ne?eli ol!

Ye dedim, ye bakiim! Al bak omlet, omlet dedim bak!

Krep bak, krep de var!

O da var, bu da var!

Yok yok ma?allah! Oh ma?allah!

Niye bana öyle bakyyorsun kyzym?

Ne duruyorsun yesene yavrum...

Servis gelecek bak!

Ye dedim sana yesene kyzyyyyym! Yeeee...!!

Bir güzel e?ime dönüp:

Hayatym, hadi konu?! Konu?sana! Ne susuyorsun? Hayyrdyr?!

Espri yapsana! Her zaman yaparsyn, yine yapsana!

Hani komik olacaktyn?

Bak otobüs geliyor, ona göre çabuk komik olsana...!!

Yetmez, dönerim Sevda’ ya:

Sen niye yemiyorsun Sevda?

Kahvalty edilmeden olur mu?

Kaç kere dedim, iyi yemek ye, sa?lykly beslen rejim yapma!

Olmaz bu böyle ama ha!

Döndüm kendime: (e syra bana geldi tabi J)

Zaten ben bu evde kime laf anlatabiliyorum?

Ben niye u?ra?yyorum?

Ben neden ko?turuyorum?

Yok benden adam olmaz ben biliyorum!

?imdi laf döner bu sefer ortaya:

Hadi bitti mi kahvalty?

Çabuk di?ler fyrçalansyn!

Eyvah otobüs geldi!

Koooooo? çocu?um koooo?!

Bakmayyn bana!

Gülün çabuk gülün aaaaa!

Bak ne?eliyiz ?urda...

E kyzym hadi ama!

Ay yapmaaaa! Ama a?lamaaaaa.... L

.........


Çocuk mutluluktan(!) ?i?mi? bir ?ekilde servise biner.

E?im suratynda kocaman bir soru i?areti ile bana bakar.

Sevdamyz gözlerini dikmi? “E Pes Yonca Abla!” der haldeyken...

Bendeniz Yonca, nam-y di?er “SS”, sonunda dururum.

Çünkü artyk DUMURUM.

Ben buraya nereden gelmi?imdir?

Neden kahvaltyya takylmy?ymdyr?

Halbuki bu “SS” in yapabildi?i ba?ka zevkleri ve e?lenceleri vardyr çocuklaryyla...

Metabolizmasy da çok farklydyr oysa.

Hiç verilmi? sipari? üzerine taklit mutluluk mu olur be kadyn, sorarym sana??? (ama “be” çok yaky?ty burayaJ)


Bu bir insanlyk hali bence. (umarym)

Her?eyin daha iyisini yapmak için gayret ve “annesel vicdani çaresizlik” bence.

“Yoncacym bo?versene” dedim, kendimi rahat byraktym.

Yine o en ba?taki 2-3 haftalyk “kendime bayylyyorum” ?eklindeyim.

Bir gaz veriyorum kendime anlatamam. Alan da memnun satan da. Kyzym her gece soruyor “Anne sen yaryn kahvaltyya kalkacak mysyn?” diye... “Yok!” diyorum. Sen takyl, ben gelirim... Sabahlary evde bir ne?e anlatamam.

“Etki altynda kalmak” my demi?tim?

Nasyl “altynda kalynyr” görün i?te.

Siz siz olun, bakyn kendi i?inize!

Ne altta kalyn, ezilin

Ne de üste çykyp bo?un

Kendiniz olun budur mesele!

Yonca

“gÖZenek”


Valla Dip Not Billa Dip Not: Anlatylan her satyr gerçekdir. Yonca aslynda iyi niyetliymi?tir. Kendisi olanlardan dolayy nutanç içindedir. Sadece bu yazy ve olay 2 sene öncesine aittir. Yonca artyk daha zor özenmektedir. Di?er karakterler de, onsuz rahat rahat kahvalty etmektedir.

Alynty