Eş Olmaktan Önce Kul Olmak Gerek
 

Aile de mutluluk, ancak sağlam bir kulluk duygusuyla yakalanır. Rabbi ile sağlam bir sevgi iletişimi kuran insan, elbette eşini ve çocuklarını da çok sever. Yüce Yaradan’a kulluk bağı ile bağlanmış olan, sadece eşine ve çocuklarına değil, Allah’ın yarattığı her şeye sevgi besler.

Yunus Emre’nin deyişi ile “Yaratılanı, Yaratandan ötürü” hoş görür.

İlahi bir muhabbeti gönlünde taşıyan kişi, daha affedici ve bağışlayıcı olur. Çünkü onun örneği Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem)’dir. Güzeller Güzeli, bir durum hariç olmak üzere, erkeğin kadına affedici olmasını istemiştir:


“Kadının iffetsizliğinden başka kusurlarını affetmeye çalışınız.”


Demek oluyor ki, erkeğin namusuna ve aile mahremiyetine leke düşürmemek şartı ile bütün kabahatlerini affedici olmak, Efendimiz ‘ce (sallallahu aleyhi ve sellem) tavsiye edilmektedir.


Güzeller Güzeli’ni örnek alan bir insan, eşini kulluğa teşvik eder.İbadet konusunda birbirini gayrete getirirler. Çocuklarda anne-babalarına bakarak, Allah’a (celle-celalüh) el ve gönül açar.


Birlikte ibadet etmek, namaz kılmak, dua etmek gönülleri birbirine daha çok yaklaştırır. Hele de kutsal ay Ramazan’da, ev küçük bir mabede döner. Sahur ve iftar heyecanı, teravih zevki, aileyi yüce ve kutsal bir mutlulukla yeniler.


Küçücük çocuklar bile bu heyecanı masum yüreklerinde hissedip, oruç tutmak isterler.

Eşler Allah’a (celle-celalüh) samimi kul olurlarsa, Rahman’da onları birbirine sevgili kılar. Rabbimiz şöyle buyuruyor:


“Sabrederek ve namaz kılarak Allah’tan yardım dileyiniz. Şüphesiz ki Allah, sabredenlerle beraberdir.” (Bakara,153)



Vehbi Vakkasoğlu, Biz Evleniyoruz