Ey Örtüsü, Namusumuzun Perdesi Olan Müslüman Kadını!
 

Ey örtüsü, namusumuzun perdesi olan müslüman kadını!


Senin yüzündeki nur, iman kandilimizin sermayesidir.


Yaratılışındaki safvet; Hak'tan bize rahmettir,


dinimizin kuvveti, ümmetimizin varlık esasıdır.


Evladımız sütten kesilir kesilmez,ona kelime-i tevhidi ilk öğreten sensin.


Senin muhabbetin,bizim halimizi,fikrimizi,sözümüzü,işimizi tanzim eder.


Ey dini nimetlerin kendisine emanet edildiği İSLAM kadını!


Hak dinin kor ateşi,senin nefesinden alev almıştır.


Bu asır iki yüzlüdür,hilekardır;dışı süslüdür ancak,içi kokuşmuştur.


Bu asrın haramileri din yolundaki kervanların yolunu keser.


Bu asrın basireti kördür; hakkı tanımaz.


Ancak insanlıktan çıkmış kişiler bu asrın nefsani zincirlerine teslim olabilirler.


Asrın gözünü,ihtiras ve kan bürümüştür;acımasız bakar.


Kirpikleri adeta pençe kesilmiştir eline geçirdiğini kendine ram eder.


Bu asrın tuzağına düşen kişi,kendisini hür sanır.


Asrın elinden zehir içmiştirde hala kendini diri zanneder.


Toplum fidanının Âb-ı hayatı sensin,


Ümmetin emanetini koruyan muhafız sensin.


Fıtratındaki ulvi hasletleri aklınla keşfet.


Hazret-i Fatıma, senin için bir nümunedir,ondan gözünü ve gönlünü ayırma.


Ta ki,senin dalında bir hüsüeyin meyvesi versin; gülistan, eski mevsimi getirsin.


Muhammed İKBAL