Uyanış
 

UYANIŞ


Güneşe yumulmuş gözlerinle,

Simsiyah, derin uykulardasın.

Kendi bir rüyâ, yaşlı dünyada,

Rüyanda, renkli rüyalardasın.


Rûha bîgâne, yokluk üflenen,

Adem de ebed aramaktasın.

“Kün” ile gelen, geçen yolcusun,

Gölge hanlarda yaşamaktasın..


Çağırana gitmez.. pişmez isen

Yokluk vadisini geçmez isen

Sevgi dağlarında uçmaz isen

Aşkın semâsına girmez isen..


Düşer, geri kalırsın kervandan,

Yiter yol, olmaz bir yol ışığın..

Ansızın gidersin bu diyardan,

Gözyaşı, pişmanlık tek azığın..


Ey nefis, göklerden bîhabersin,

Toprak gibi alçak gönüllü ol..

Tevâzu ile hep yükselirsin,

Edebe, hizmete âşina ol..


Sende gel, tut o sevgi elini,

Hisset tövbenin hoş gölgesini..

Ölmeden bil, vuslat gecesini,

Kaldır, rûhun hasret perdesini..


Yanar kor olur yürek, âh ile

İrşad nûr eder, zikrullah ile

Kanatlanır, zülcenâheyn ile

Huzur bulur, habîbullah ile..


Bir cehennem dolusu nedâmet,

Vâredene kulluktan kaçışma..

Cennetleri dolduran letâfet,

Rû’yetullah aşkıyla tutuşma..


İhtiram için, boyun bükerek

Semâda seyret sonsuz deryâyı..

Görmek için, gözünü yumarak

Gönlünde ara yüce Mevlâ’yı..


Rûhun anlık rüyası, dünyadan

Ukbâya uyanıştır, Hz. Mevlâna..

Bir ömür süren, ayrılıklardan

O sılaya dönüştür, Hz. Mevlâna..