Hak Yol İslâm
 

Allah'ın insana emrettiği din,

Resul-i Ekrem'in öğrettiği din,

Çağların şânını seyrettiği din,


Esaretten âzâd, köleliğe son;

İzm'lere, putlara, sahteliğe son.




İlk ve son âdemin derdine devâ,

Doğdu güneş gibi; küfür berhevâ,

Vurulur zincire; nefisle, hevâ,


Karanlığı yırtan gerçek ekmel din;

Şaşıran beşere en mükemmel din.




Mansur "Enel'l-Hakk"ta kendinden geçti;

Aşkın şarabından âşıklar içti;

İman seli küfrü doğradı, biçti,


"Ben" ateşi sönüp, Hak yolu seçer;

Mücrim kalpler dönüp, Hak yolu seçer.




Ölür bu kaynaktan alıp içmeyen;

Yazık, aziz yolu bilip geçmeyen;

Kefensiz, ölmeden solup göçmeyen;


Âhiri hüsrandır; bunu böyle bil,

Kur'an'sız bir hayat, yaşanmış değil.




Bunalımdan çıkış yolları bunda;

Hakk'ın, hakikatin dalları bunda;

Allah'ın en sâdık kulları bunda;


Sevdâlanır bu kapıya gelenler,

Çokluktan sıyrılır, "BİR"i bilenler.




İnsanın ruhunu kazıdı kirden,

Gerçek lütuf budur, en büyük "BİR"den,

Zerre-kürre cuşa gelir, Tekbir'den,


Unut acıları, lezzetleri tad;

Sebeb-i Mevcûdât beşere üstad.