Emanet'e
 

13

ZEYNEP…!


Zeynep…!


Zeynep vuruldu bir göğe

Ne bilsin gök

Nerden erişsin

Zeynep te duran güzelliğe

Ağlar bekler Zeynep

Çıkar bir gün

Bekler gelir diye

Ömrüne saymadığı anları bulur

Yazar toprağa

Ağacın çöpü kıskanır çizdiği tuvalleri

Umuda seslenir çınar

Heybeleri daha boştur kader cilvesinin

Kaç yaz mevsimleri var unutur

Arar ayazın donukluğunda yıldızlar

Bakar kardan zifir geceye

Oysa yakar bakışı

Deler yedi kat gökten ötesini

Eritir ufuklardan içeri

Kul eder bakışı

Köle eder

Her bir ateş parçası yağar güneşe aya

Onsuz olmaz zaman

Kader yazılmaz oysa doğaya

Vakitler gelmez

Emanet'e
 

Z ayıflatıyor beni

E ritip bitiriyor hatırlamak

Y âd etmek istemeden tesadüfî bir anda

N ereden estiğini bilmeden koklamak seni

E ritip bitiriyor beni

P rangasın sen zihnime zeynep


Z oruma gidiyor artık, yalan yok

E zele saklanıp, saplanıp kalmak

Y eni güneşlere uyanamamak.

N e olur diye bağırasım geliyor bazen

E s geçirtiyor bir yerlerim

P ayıma kalmış, sensizken sana adanmış sadakat...