|
Ey Yûsufi Bir Düşle Sevdiğim Yar!
Ve Sen gittin. Gittin ya... gidişin, tanıyıp bilmediğim bir zamana denk geldi... Bir tarih vardı bir de; saat. Oysa zamansız sevmiştim... Tüm hayırlarımı sana yormuştum ben. Umutlarımın güleç yüzü, yûsufi düşlerimin sahibi, Yûsufi bir düşle sevdiğim yardın ey yar. Sen yoksun. Yoksunluk, yoksulluk düştü payıma. Hiç bu kadar ıslanmamıştı yağmur kendi benliğinde, kendi halinde, bir başına yağarken Gözlerim şimdi kuraklık vaktinde. Üzülme. Yeter ki sen gülümse hayata. Gül ki güller açsın yüreğinde. Ben mahkum ettim Yûsufi düşlerimi yüreğimin çıkmaz sokaklarına. Çıkamayacaklar hiçbir zaman aydınlığa. Eremeyecekler mürüvvetlerine. Başına buyruk cümleler oluşturdum her seferinde. Oysa çok uslu olmaları için söz verdirtmiştim. Çıkmaz sokaklarına girmek için çırpındılar hep, Ve her seferinde çıkmazlıklarına takılıp geri döndüler... Gönlümün penceresinden bakıyorum sana ve sensizlikle yoğurduğum hayata. Yüzümde şefkatli bir meltem, Ardından gelen şiddetli bir rüzgar. Ve aklımda yarım kalmışlıklar, Rüzgar taşımış, getirmiş; kuru bir dala asılmış, kurbansızlık yolunda kurban giden sevdamın kokusunu... Yüreğim ürperdi Gönlümden usulca geçen; bir ahu zar... Ve aklımda yeni yeni ütopyalar... Hayır! yapmayacağım, atmayacağım buraya o tarihi. Şimdi, cümlelerim her tarafından yara aldı Anlamsızlık yolunda alıp başını gittiler... Her biri bir tarafa devrildi, artık devrikler... Anlamsızlaşıp, karmakarışıklaştılar. Karambole düştü yüreğim... Şimdi ben ne yapayım? Sana dair büyüttüğüm iyi niyetlerimle nerelere gideyim? Assam mı, kessem mi? Korkma! Yargısız infaz değil bu... Yargılayıp asıyorum şimdi; sana olan hissiyatlarımı Biriktirdiğim, kumbara olarak kullandığım kalbimdeki sana dair her şeyi. Hummalı bir yalnızlık şimdi benimkisi Değilim isyanda Ama, yolumun ucu nisyanda... Martılar yine dans ediyorlar Ve yine en güzel şarkılarını söylüyorlar denize karşı Deniz hırçın, Deniz küskün Ve nihayet, deniz suskun. Ve ben! Ey Yûsufi bir düşle sevdiğim yar! Bir adın kaldı bana, unutulmaya yüz tutan, Oysa adını çakmıştım mıh gibi zihnime. En güzel şifayı sürüyorum yürekceğizime; "Unutmak" Şükrolsun Unutturana, Unutulmayacak Olana. Adını batırmak istedim anlamca anlamsız metinlere Nisyanı arzuladım... Ruhumu yeniden yontmaya başladım İzlerini sileceğim, sana dair hayatta ne varsa Hayatın dibine batıracağım. Ve ab-ı hayattan bir yudum tadacağım, Nisyan perdelerinin ardından dalacağım içeri. Şimdi yüreğim bir çöl kadar sessiz... Şimdi yüreğim bir çöl kadar kurak... Şimdi yüreğim bir okyanus kadar uçsuz bucaksız. Ellerim, savaştan çıkma harabelerin izlerini taşımaktaysa da Yüreğim, nice tehlikeler atlatmış bir ahunun ki kadar debdebeli, İçinde okyanusları barındıran bir kum tanesi kadar yalnız, Yani, Bir kum tanesi yalnızlığı benimkisi... Ve ben! Öğretildim, Öğrendim... Malzemesi top ve tüfeklerin değil, Gönül ve gözlerin olduğu bir savaşından ardından; Bir çöl kadını gibi olmayı, Zamanı geldiğinde azad etmeyi ve edilmeyi Konuşmadan anlatmayı Söyletmeden duymayı Dillerdeki değil, gözlerdekini... Şatafatlı kahkahaların ardındaki ince sızıları Öğrendim!... Beklemeyi... Beklemeyi... Beklemeyi... Ve, Sabrı... |
Ey Yûsufi Bir Düşle Sevdiğim Yar!
Bu gece zifiri karanlık dört bir yan..
Ay geceye dargın,ben sana.. Adımların karanlıkta sesini kaybederken,uzanıp tutmak istedim ardından gölgeni.. Hani bir gece ve son defa benle kalırsın diye.. Tutamadım... Tutunamadım sana.. Öğlece yığılıp kaldım kaldırımın soğuk bedenine.. Ben her gecemde seni yaşarken.. Sen tek gecede karanlığa teslim ettin beni.. Belki de Ay'ın geceye dargınlığı bu yüzdendir.. Benim de sana... Gülüşlerim vardı benim ... Ben kimin , ben nerdeyim ? Tam karşıya geçerken bıraktığın o el benim Her uykuya dalışımda ,sana kapatırdım gözlerimi.. Düşümdeki senden habersizdin.. Sabah, silüetini alınca düşümden,sensizliğe açardım gözlerimi.. Güneş güne küsseydi bir kez de,doğmasaydı hiç.. Ve sen hep saklı kalsaydın düşlerimde her gece.. Bir de sen bırak beni Unut gittiğin bir yerde Kim kaldı ki Çok büyüdüm sayendeParmak uçlarımdaki titremeye bir anlam veremiyorum.. Oysaki üşümüyorum da hiç.. Yine sensizlik düştü yüreğime galiba.. Kan revan içinde sayıklamalarım olacak sanırım.. Terleyecek ellerim,yanacak bu gece yine kalbim.. Harflerimin çığlığını duyuyorum.. Ömrümü yakmıştı ya ansızın gidişin.. Şimdi yine.. Beni yakacak harflerimi topluyorum yerden.. Ve çakıyorum kibriti birden.. Tabirim caiz değil , numunem yok , sende kalsın aslım Müstakil bir masaldı , bitti işte , ben aynı haytayım Gülüşlerim vardı benim ... Ben kimin , ben nerdeyim ? Tam karşıya geçerken bıraktığın o el benim Şimdi... Beni yakan cümlelerimin aşkına.. Beni karanlığa teslim eden gözlerinin aşkına.. Giderken yanağımı nemlendiren yaşlarının aşkına.. Aşk'ının aşkına... Gel de al küllerimi,savur geceye... Bir de sen bırak beni Unut gittiğin bir yerde Kim kaldı ki Çok büyüdüm sayende.. |
Powered by vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.