Üstad Necip Fazildan...
 

BEN
Ben, kimsesiz seyyahı, meçhuller caddesinin;
Ben, yankısından kaçan çocuk , kendi sesinin.
Ben, sırtında taşıyan işlenmedik günahı;
Allah’ın körebesi, cinlerin padişahı.
Ben,usanmaz bekçisi, yolcu inmez hanların;
Ben, tükenmez ormanı, ısınmaz külhanların.
Ben, kutup yelkenlisi buz tutmuş kayalarda;
Öksüzün altın bahtı, yıldızdan mahyalarda.
Ben, başı ağır gelmiş, boşlukta düşen fikir;
Benliğin dolabında , kör ve çilekeş beygir.
Ben, Allah diyenlerin boyunlarında vebal;
Ben , bugünküne mazi, yarınkine istikbal.
Ben, ben, ben ; haritada deniz görmüş boğulmuş;
Dokuz köyün sahibi , dokuz köyden kovulmuş.
Hep ben, ayna ve hayal; hep ben pervane ve mum;
Ölü ve Münker-Nekir baş dönmesi uçurum...

NECİP FAZIL KISAKÜREK