Akincilarin Kanuni'ye Bile Rest Çeken Cesareti
 

Türkler,
KINCILARIN KANUNİ'YE BİLE REST ÇEKEN CESARETİ[/url]Mohaç muharebesini yapmadan evvel,
Mohaç sahrası önünde durdular, ne yapacaklarını düşündüler.
Serhad akıncı beylerinin fikirlerini anlamak istediler.
Çünkü, düşman memleketi hakkında en çok şey bilen onlardı.
Ordunun başkumandanı Kaanûnî Sultan Süleyman'dı.
Sadrıâzamı İbrahim Paşa da orduda idi.
İbrahim Paşa, serhad beylerinden Hüsrev Beyi çağırdı,
"Padişah size danışmak istiyor" dedi.
Husrev Bey şu cevabı verdi:
"Biz, serhadde danışacağımız zaman, serhadin görmüş geçirmiş ihtiyarlarına danışırız. Ferman olunursa varup söyleşelim ve size cevap getirelim."
Bunun üzerine Sultan Süleyman,
"Kimlere danişacaksanız, o adamları buraya getirin" dedi.
Husrev Bey, durduğu tepe üzerinden, aşağıdaki bir adama seslendi:
"Tiz var; Koca Alay Beyi, Kara Osman, Mehmed Subaşı, Adil Toyca,Balaban Çeribaşı gelsünler. Padişahımız danışmak istiyor."
Emri alan adam yerinden fırladı. Aradan çok geçmedi;
bir de baktılar,karşılarına bir adam çıkageldi.
Bu, Âdil Toyca idi.
Yaşlı, iri bir adam. Tolgası başında, kepeneği atının terkisinde. Sakalı yok, fakat pala bıyıkları tolgasının dışına fırlamış.
Sanki, düşman bağrına saplanacak birer ok.
Husrev Bey ona,
"GelÂdil Toyca" dedi.
"Padişahımız danışmak, yapılacak işi görüşmek istiyor."
Âdil Toyca, derhal şu cevabı verdi:
"Artık bu yerde müşavere olur mu?.. Düşmanla dövüşmekten başka şey olur mu?.. Beni Koca Alay Beyi gönderdi. Düşman alayları görünmüş,çarhamız (öncüler) elleşmeye başlamış. Gelin, sancağınızın dibinde bulunun. Alayları ağırlıklarından ayıngörün."
Sonra, atını tepti, alayına doğru dolu-dizgin savuşup gitti.İşte, o zamanın akıncı beyleri, padişaha karşı bile böyle davranırlardı.
Düşmanı ezmekten, Türklüğü yüceltmekten başka bir şey düşünmezlerdi.
İşleri güçleri, canlarını feda ederek memleketlerinin yüzünü ak etmek,
düşmanlarını daima âciz görmek ve âciz hale getirmekti.
Serhadlerde, Türk toprağının en fedakâr, en bahadır koruyucuları bunlardı.
Orduya zaferi bunlar hazırlarlardı. En çetin kalelerin alınmasını bunlar kolaylaştırırlardı.
Düşmanı mahvetmek için, onun kolunu ve kanadını ilk evvel onlar kırarlardı.

(Ahmed Refik, Türk Akıncıları, Muallim Ahmet Halit Kitaphanesi, İstanbul 1933)


Ruhları Şad Olsun!