Seni Yarattım...
 

Çelimsiz, küçük bir kız çocuğu sokağın köşesine otumuş;

yiyecek, para, ya da alabileceği herhangi birşeş için dileniyordu.


üzerinde yırtık pırtık giysiler vardi. Yüzü gözü ise kir içindeydi. çocuğun perişan bir hali vardı. Kız dilenirken, sokaktan genç, sağlıklı, zengin görünümlü bir adam geçti.

Kızı farketmişti ama, belli etmemek için , dönüp bir daha bakmadı. Geniş ve lüks evine, konfor içinde yaşayan ailesinin yanına geldiğinde, çok güzel hazırlanmış bir akşam sofrası onu beklkiyordu.


Fakat az sonra gördüğü o dilenci kız aklına takıldı yeniden. Duyguları birşeylere itiraz ediyordu. Sonra, kolay yolu tercih etti ve itirazlarını allah'a yöneltti. Böyle durumların var olmasına izin veren o değilmiydi?



Için için, o'na karşı:



"böyle birşeyin olmasına nasıl müsade ediyorsun? Neden o küçük kıza yardım için bir şeyler yapmıyorsun?" diye yakınmaya başladı.



Biraz sonra, ruhunun derinliklerinden gelen şu cevabı işitti:



"yaptım.. Seni yarattım..!"