Kendini Sobele
 

Hani bazen aklın-yüreğin yelken açar ya senden?

Sende değilsen, O'nda hiç yoksundur ya hani?..

Farketmezsin ya hani çoğu kez, tâ uzaklara kaçtıklarını..

Ordasındır ama yoksundur. Varsındır ama yoksunsundur.

İşte o an sobele kendini!

Geri çağır uzaklardan seni.. Seni sana döndür.

Yoktan var edenin adıyla;

Lâilaheillâ ente subhânek innî kuntu minezzâlimîn..

Geri çağır kendini!

Namazdasın şimdi de..

Vahy sağnağında söyleşmektesin O'nunla, O'ndasın..

Birden!..

Aniden bir sapma!

Bak aklın-yüreğin kaçıverdi senden!

Ve düşüş..

Huzurdan.

-Ne yapayım..

-Ne söyleyeyim..

-Ne giyeyim..
-Ne olacak?..
-Ne..
-Ne..
-Ne..

Ne sendesin, ne O'nda; başkalardasın..Başkalarlasın!..

Gurbetlerdesin..

İşte o an sobele kendini!

-''Allâhuekber'' de, geri çağır seni!

-Allâhuekber! Bak Seninleyim..

-Allâhuekber! Bak Sendeyim!

Çünkü namazdan sana kalan, "O'nda olduğun" kadardır..

-Allâhuekber!

-Allâhuekber!

-Allâhuekber!

-Sendeyim, Seninleyim, Senliyim..

- Şükür ki ben bendeyim, şükür ki Sana bendeyim


alinti