Resulullah (S.A.V.)'İn İsimleri:
 

Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v.), Ebu'lKasım[20] ve Ebu İbrâhîm[21] diye künyelenmiştir.


Birçok isimleri vardır. Bunlardan bazılan şunlardır:


1. Muhammed[22]


2. Ahmed[23]


3. Mâhî[24] (Allah, Resulullah'm kendisiyle küfrü mahvettiği için ona bu ismi vermiştir.)


4. Akib[25] (Bu isim, ona, kendisinden sonra Peygamber gelmediğinden dolayı verilmiştir)


5. Haşir[26] (Bu isim, ona, insanlar kendisinden sonra haşir edileceği için verilmiştir.)


6. Mukaffa


7. Rahmet peygamberi


8. Tevbe peygamberi


9. Savaş (veya kahramanlık) peygamberi


10. Fâtih


11. Tâhâ


12. Yasın


13. Peygamberlerin sonuncusu[27]


Tevrat ve İncîl, Resulullah (s.a.v.)'in geleceğini müjdelemiştir. Tevrat ve İncil'deki vasıfları, Yüce Allah'ın: "Yanlarındaki Tevrat ve İncil'de 'yazılı buldukları' o resule, o 'ümmi' peygambere uyanlar (var ya!)" (A'raf: 7/157) ayetinde vasıflandırdığı gibidir.


Resululîah (s.a.v.)'in Tevrat'taki ismi, Ahmed'dir. İncil'deki ismi de aynı şekildedir. Hz. İsa (a.s), bu isimle, Resulullah (s.a.v.)'ûı geleceğini müjdelemiştir.


"Hani Meryem oğlu İsa: 'Ey İsrail oğulları! Doğrusu ben, benden önce geçmiş olan Tevrat'ı doğrulayan ve benden sonrada ismi 'Ahmed' olacak bir peygamberi müjdeleyen, Allah 'in size gönderdiği bir peygamberiyim' demişti."[28]


Fakat Hıristiyanlar, bütün bu bilgileri tahrif ederek değiştirdiler, Haset ve kinlerinden dolayı İncil'deki Resululiah (s.a.v.)'e ait bütün vasıfları kabul etmediler. Hz. İsa (as)'m müjdelediği peygamberin, bu Muhammed (s.a.v.) değil de kendilerinin beklemekte oldukları Muhammed olduğunu iddia ettiler. Barnaba İncil'inde geçen Resulullah (s.a.v.)'in vasıflarını ise yalanladılar. Resulullah (s.a.v.)'in peygamberliğini kabul etmemek içinde o İncil'in aslının olmadığını ileri sürdüler.


Kadı İyâz "eşŞifâ" adlı kitabında, Resulullah (s.a.v.)'in, "Ahmed" ve "Muhammed" isimleri hakkında şunları söyler:


"Kur'ânı Kerîm'den önceki kitaplarda geçen ve peygamberlerin müjdelediği 'Ahmed' adına gelince, Yüce Allah, kalbi zayıf kimselerin içine şüphe düşmesin ve Allah resulünü başkalarıyla karıştırmasınlar diye kendi hikmetinin bir gereği olarak Resulullah (s.a.v.)'den başkasının o ismi almasını ve ondan önce bir kimsenin 'Ahmed' adıyla çağrılmasını menetmiştir.


'Muhammed' kelimesi de böyledir. Fakat 'Muhammed[29] adında bir Peygamber gelecek' haberi yayılınca ve Resulullah (s.a.v.)'in doğumundan kısa bir süre öncesine kadar ne Araplardan ve ne de başkalarından hiçbir kimse bu ismi almamıştı. Ama bu haberin yayılmasından sonra ve Resulullah (s.a.v.)'in doğumuna yakın bir zamanda, gelmesi beklenen peygamberin kendi oğulları olması umuduyla Araplardan bazı kimseler, oğullanna 'Muhammed[30] ismini vermişlerdi."[31]


Resulullah (s.a.v.), Hz. İbrahim (a.s)'m;


"Ey Rabbimiz! Onların içerisinde yine onlara ayetlerini okuyacak bir Peygamber gönder" (Bakara: 2/129) şeklindeki duasının eseridir. İşte bundan dolayı Resulullah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:


"Ben, atam İbrahim'in duası, İsa'nın müjdesi ve ninemin, bana hamileyken Şam köşklerini aydınlatan bir nurun kendisinden çıktığını gördüğü rüyasıyım."[32]




[20] Hz. Peygamber (s.a.v.), oğlu Kasım'a nispetle bu isimle künyelenmiştir. Medine'deki Yahudiler, Hz. Peygamber (s.a.v.)'i, "Ebu'lKasım" (Kasım'm babası) diye çağırırlardı, (ç).


[21] Yine Resulullah (s.a.v.), oğlu İbrahim'e nispetle bu isimle künyelenmiştir. Bu, "ibrahim'in babası" anlamında kullanılır, (ç).


[22] "Muhammed" kelimesi, hamd kökünden gelmiştir. Tef îi babından geldiğinlen dolayı mübalağa ifade eder. "Tekrar tekrar övülmüş" manasmdadır. Yüce Allah, Resulullah (s.a.v.)Mn bu İsmini, Kur'ânı Kerîmin dört yerinde zikretmiştir. Bunla'da; Âli İmrân: 3/144, Ahzâb: 33/40, Muhammed: 47/2, Feth: 48/29'dur. (ç).


[23] "Ahmed" kelimesi, hamd kökünden gelir. İsmi tafdil siğasındadır. "En çok hamd eden" anlamında kullanılır. Bununla ilgili başka açıklamalar da yapılmıştır. Ayrca bu ismi, Hz. İsa, Saff: 61/6'da haber vermiştir. Ahmed kelimesi, Yunanca'daki Faraklit kelimesinin karşılığıdır. Bununla ilgili açıklama daha önce geçmişti, (ç).


[24] "elMâhî" kelimesi, "mahv" kökünden gelir. Mahveden, yok eden, ortadan kaldıran demektir. Küfrü kaldıran veya kendisine tabi olanlardan kötülükleri kâdıran anlamında yorumlar yapılmıştır. Ayrıca bunun dışında başka açıklamalarda yapılmıştır, (ç).


[25] "elAkib" kelimesi, "sonuncu" demektir. Bazı rivayetlerde, "kendinden sonra Peygamber olmayan" diye açıklama gelmiştir. Nitekim ayet ve birçok hadistea gelen delil; Resulullah (s.a.v.)'den sonra Peygamber olmayacağını, onun "Hâtemü;lEnbiyâ" olduğunu belirtmiştir. Şu halde "Âkİb" ismi, Resululiah (s.a.v.)'in bu mümtaz yönünü belirtmektedir, (ç).


[26] 'elHâşir" kelimesi, "toplayan" demektir. Kıyamet günü ilk önce Resulullah (s.a.v.) diriltilecek sonrada geri kalan insanlar onun peşinden diriltüecektir. Bir başka hadiste; "Kendisinden arz ilk yarılacak olan benim" buyurmuştur. Yani kyamet günü ilk dirilen o olacaktır. Daha sonrada diğerleri diriltilip onun peşnden haşir edileceklerdir, (ç).


[27] Bu isimlerin geçtiği yerler ise şuralardır: Buhârî, Menâkıb 17, Tefsirü Saff suresi !: Müslim, Fezâil 125 (2354); Muvatta, Esmaırnnebi 1; Tirmizî, Edeb 67 (2842).


[28] Saff: 61/6.


[29] Hz. Peygamber (s.a.v.)'den önce Muhammed ismini kullananlar şunlardır: Mıhammed b. Uheyha b. Cülah eiEvsî, Muhammed b. Mesleme e]Ensarî (sahabe), Muhammed b. Berrâ elBerkî, Muhammed b. Süfyân b. Mücaşî, Muhammed b. Humrân elCufî, Muhammed b. Huzaî esSülemî. Tarihçilerin belirttiğine göre; bu altı kişiden başka Muhammed İsmini alan bir başkası joktur. İlk olarak Muhammed ismini alan şahsın, Muhammed b. Süfyân b. Mücaşî olduğu söylenmtktedİr. (ç).


[30] Tercümesini yapmakla olduğumuz kitabın orijinal metninde, Mulıammed yeme Ahmed ismi geçmektedir. Bunun bir matbaa hatası olduğu kanısındayız. Tercürneet ise Ahmed yerine Muhammed ismi kullanılmıştır.(ç).


[31] İmam Kadı İyâz, cşŞitâ, s. 90 (Osmanlı Baskısı).


[32] Bu hadisi, İmam Ahmed b. Hanbel, Müsned, 4/127'de rivayet etmiştir.


Muhammed Ali Sâbûnî, Peygamberler Tarihî, Ahsen Yayınları: 504507.