Namaz Borç Degil, Alacaktir
 

Hiç vergi dairesine gittiniz mi?
Gittiyseniz, herkesin asık suratli oldugunu iyi bilirsiniz.
Oraya insanlar borç ödemeye gelmistir, hiç istemeden.
O borcu ödemezlerse devletin sopasi vardir, zorla ödetir.
Mart ayi gelince insanlar islerini birakip siraya girerler,
vergilerini öderler. Çünkü ödemezlerse, ödeten var.

Alis-veris merkezlerindeki insanlar ise güler yüzlüdür.
Seve seve oraya gidiyorlar, zevkle para harciyorlar.
Çünkü karsiliginda bir seyler topluyorlar.

Camiye giden insanlar sizce hangisine daha çok benziyor?
"Bu benim borcumdur, ödemezsem Cehennemde öderim"
anlayisi mi daha yaygin, yoksa su düsünce mi:
"Burada zaman harciyorum, ama sevab topluyorum"

Ben ikinciden yanayim. Namaz borç degil alacaktir.
Camilere borç ödemeye degil, alacak tahsiline giderim.
Bilirim ki bir tek vakit kaçirsam onun yeri ebediyyen
bos kalacaktir, bir daha doldurulamaz.
"It's now or never" sözü tam bu duruma uygun:
ya simdi, ya da hiçbir zaman!

Alıntıdır