Dostluğun Önemi
 

Savaşın en kanlı günlerinden biri.. Sıhhiye görevlisi asker, en iyi arkadaşının az ilerde kanlar içinde düştüğünü gördü. İnsanın başını, bi saniye bile siperin üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar.. Asker, tabip teğmene koştu ve:
"Teğmenim, arkadaşımı almaya gidiyorum.. Bana bişey olursa bu mektubu aileme ulaştırır mısın? " dedi..
Teğmen "gitmeye değer mi? arkadaşın delik deşik olmuş.. çoktan ölmüştür.. kendi hayatını da tehlikeye atma!"

Asker, teğmeni dinlemeden mektubu atıp arkadaşına doğru koşmaya başladı..
Bir mucize..
Asker, ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı, onu sırtına aldı, döndü...

Teğmen kanlar içindeki askeri muayene etti.. Sonra onu sipere taşıyan arkadaşına döndü, onun da kolundan yaralandığını görünce;
"Hayatını tehlikeye atmana değmeyeceğini söylemiştim.. bu zaten ölmüş.." dedi..
"Değdi teğmenim!!" dedi asker..
"Nasıl değdi kolunu kesmek zorunda kalabiliriz"..
"Gene de değdi teğmenim.. çünkü yanına ulaştığımda henüz ölmemişti!! onun son sözlerini duymak, dünyaya bedeldi benim için..
ve arkadaşının sözlerini hıçkırarak tekrarladı:
"Geleceğini biliyordum..."

Dostluğun Önemi
 

çok manidar gerçekten teşekkürler paylaşım için...Yıldızlar gökten kaçsa, karanlık ayı sarsa ,soğuk ilikleri dondursa ; Güneş çıkar hem ışık hem de ısı saçar ve tekrardan hayat kendini bulur..Herkesin de Güneş misali karanlıklarını aydınlatıp samimiyet sıcaklığı ile ısıtan bir Dostu olur ınş...Ama kalplere sonsuz ısı ve ışık veren Allah en büyük Dost...Inş. bunu idrak ederiz... Tekrar teşekkürler...