Hoca'nın Komşusu
 

HOCA'NIN KOMŞUSU
Bir atasözümüzde:
"Çalışan kazanır, çalışmayan aldanır" denmiştir. Bu sözün ne kadar doğru olduğunu hatırlatmaya gerek yok. Ders yılı sonunda karnelerimizi aldığımızda gerçeği gözle­rimizle görürüz. Görürüz ki çalışanlar sınıfını geçmiş, ça­lışmayanlar ise kalmıştır. Yani atasözümüzde denildiği gibi çalışan kazanmış, çalışmayan kaybetmiştir.
Çalışan insan güçlüdür, kuvvetlidir. Tembel ise zayıf ve şahsiyetsizdir.
Nasreddin Hoca komşusunun evinin önünden geçer­ken bir ses duymuş:
"— Ya Rabbi, bana Cennetini ver, beni Cennetine koy."
Pencereden başını uzatıp bakmış ki, ne görse beğenir­siniz? Komşusu yatağa sırtüstü yatıp gözlerini tavana dikmiş, bir yandan esniyor, bir yandan Cennet istiyor:
"— Allah'ım, bana Cennetini nasip et.."
Bir ders vermek için komşusunun çatısına çıkmış. Ta­kır tukur gezinmeye başlayınca adam aşağıdan seslen­miş:
"— Kim var orada?"
"— Benim." diye cevap vermiş Hoca. Kaybolan eşeğimi arıyorum."
Adam kahkahalarla gülmüş:
"— Be hey hoca, hiç çatıda eşek aranır mı?"
Hoca gürlemiş yukardan:
"— Bre ahmak!.. Peki yatakta Cennet aranır mı?"
Evet çocuklar. Dünyada başarmak için de çalışmak, âhirette Cennete girmek için de çalışmak lâzım. Edison ampulü çalışmadan mı buldu sanıyorsunuz? Arşimet meşhur kanununu rüyasında mı gördü yoksa? Fatih Sultan Mehmed hayalinde mi aldı İstanbul'u, Osman Ga­zi çadırında mı kurdu koca imparatorluğu?
Gecelerini gündüze katarak çalıştılar, zorluklara kat­landılar, güçlüklere göğüs gerdiler ve sonunda başardı­lar.
Çalışmak b aş an m n sırrıdır ve her meslek, namuslu olmak şartıyla şereflidir.
[size="4"]Unutmamalı ki İslâm dini helâl yolda çalışmayı ibadet saymıştır.


[size="4"] Ahmet Şahin “Dini Hikayeler” s:27