Üç Evlat
 

ÜÇ EVLÂT

Üç kadın çeşme başında toplanmış konuşuyorlardı.
Az ötede ihtiyarın biri oturmuş, kadınların çocuklarını
methetmelerini dinliyordu.

Kadınlardan biri:
-Benim oğlum öyle marifetlidir ki, hiç kimse bu konuda
onunla boy ölçüşemez...Tam bir cambazdır o! ip üzerinde
bir yürüse de görseniz.

Diğer kadın heyecanla atılarak:
-Benim oğlumun sesini bilseniz, dedi.Tıpkı bir bülbül gibi
şakır. Yeryüzünde hiç kimsenin böyle bir sesi yoktur.ALLAH
vergisi bu...

Üçüncü kadın susup duruyordu.Diğerleri sordular:
-Sen çocuğunu niye övmüyorsun? Nesi var ki?

-Çocuğumun çok üstün bir tarafı yok ki...Ne diye durup
dururken öveyim onu.

Kadınlar kovalarını doldurup yola koyuldular. ihtiyar
adam da peşleri sıra yürümeye başladı. Kadınlar ağır kovaları
taşımakta güçlük çektikleri için ara sıra duruyor ve dinleniyorlardı.
Sırtları ağrı içindeydi. Bu sırada çocukları onları karşılamaya çıktı.

Birinci çocuk hemen elleri üzerinde havaya kalkmış, çeşitli
marifetler gösteriyordu.Kadınlar gözleri hayretten büyümüş
haykırdılar:

-Aman ne kabiliyetli çocuk!.. ikinci çocuk altın gibi bir sesle
öyle güzel şarkılar söyledi ki, kadınlar gözleri yaşarla dolu
hayranlıkla dinlediler onu... Üçüncü çocuk koşarak geldi,
annesinin elinden kovayı aldı ve eve kadar taşıdı.

Kadınlar ihtiyara dönüp:
-Bizim çocuklarımız hakkında ne diyorsun, dediler. ihtiyar
şaşkınlıkla:

-Çocuklarınız mı? Dedi. Onları bilmem. Yalnız biri vardı,
annesinin elinden kovayı alıp eve taşıdı. Onu çok beğendim...