|
Yüzümden Düştü Sevgili!
http://img293.imageshack.us/img293/5640/99001208be1.jpg Resmi büyütmek için üzerine tıklayın.
Bir izlenim arasında takılıp düştü bu gördüğüm sonbahar… Aramızdaki uzaklığın yüzölçümünü aklı sıra hesaplamak uğruna düşmüştü yola bu üstümden atamadığım aşk... Öyle bir an... Ve öylesine çekiliyor ki ruhum hücrelerimden kimi zaman ıssızlıklara yürüyüşüme bu belki de neden siluetin karbon kâğıdından dekupe edilmiş gibi, yüzde yüz bana benzeyen içine baktığım her kör noktada bir sen. öylesine çoğaltmıştım ki seni... En dar kaldırımlardan bile yakalayabilirdim avuç içi çizgilerini… Uğruna ağladığım sen, terk etmenin başrolünü üstlenen… Şimdi saçlarım yanıyor giden yine “sen” oluyor lakin gitmenin verdiği gurur, ta ki ben susana kadar yüzünde uzuyor... Bir köşeydik biz seninle… İkinci el duyumsamalardan yakınırdık sandığımız her şey uzak şimdi; bilinene bir içgüdü kurumsallığında benziyorsun kendine. olayın tanımlamaları ve görüntüleri çeşitleniyor ve kuruyorum... Farklı bir gidişle doruk noktası bu diyorum bir şizofrenin iç çekişinde sözlerimi kırıp uykumda kaçabileceğim delikler döşüyorum… Bir camı parçalamak bu sevgili kırıklardan bir çember yapıp boynuma dolamaksa; şah damarımı adrenalinin merkezi kılıyor… azalan bir günün artan bir aşka karşı avuntusu.. Ve zaman beni sınıyor… Yokluğunu anlattılar bana sonra! Ardından da gidişini… Artakalanın sensizlik bile olmadığı kaçışını. sen gitmeliydin sevgili bana bakarak bir son bakışı kaldı dedirtmeliydin ve söylüyorlar: son bir kez bile öpemeyişimi seni “dünyanın en güzel yerini”… seni düşle gerçek arasına kilitledim sevgili.. Yoksun yüzümden düştün sevgili… Bir uyku kalabalığı yüzümden düşüyor şimdi yer paramparça gök deliniyor baharsız alnımda ruhum gümüşümsü bir iplikle bedenime bağlı kalıyor ne kadar düşünsem o kadar uzuyorsun… Ne zaman biri “sen” dese sızıntı başlıyor aklımdan dizlerimi bir kuruntu kaplıyor yine o aynı bilmece… O şüphe yok artık gözlerimde imgelerimde kurguladığım yüzün yok… İçimin soğuk odaları var şimdi içinde de “sen” yok… |
Cevap : Yüzümden Düştü Sevgili!
Yokluğunu anlattılar bana sonra!
Ardından da gidişini… Artakalanın sensizlik bile olmadığı kaçışını. O şüphe yok artık gözlerimde imgelerimde kurguladığım yüzün yok… İçimin soğuk odaları var şimdi içinde de “sen” yok… yine mükemmeL yine mükemmeL söyLeyecek söz buLamıyorumm tbrkLer :)) |
Cevap : Yüzümden Düştü Sevgili!
öylesine çoğaltmıştım ki seni...
En dar kaldırımlardan bile yakalayabilirdim avuç içi çizgilerini… Uğruna ağladığım sen, terk etmenin başrolünü üstlenen… Şimdi saçlarım yanıyor giden yine “sen” oluyor lakin gitmenin verdiği gurur, ta ki ben susana kadar yüzünde uzuyor... Harika olmus..Emeğine sağlık Suskun..:) |
Cevap : Yüzümden Düştü Sevgili!
okuyan gözlerinize sağlık,teşekkürle arkadaşlar:)))
|
Powered by vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.