ForumSinsi - 2006 Yılından Beri - Ne idik,Ne olduk!...

Bu köşeyi siz değerli dostlarımla,okuduğum ve paylaşmak isteğim bir kitap için açtım.Kitabın ismi “Ne İdik Ne Olduk”.Kitap ünlü tarihçi Semiha AYVERDİ’nin hatıralarından oluşmakta ve bizlere çok önemli mesajlar vermekte,o yüzden bu hatıraları sizinle paylaşmak istedim.Birkaç haftada bir yeniliyeceğim inş.Değerli yorumlarınızı bekliyorum…

KAYBOLAN MİRAS
Dost çevremizin,Sâdiye Kabartay Hanım isminde ve ihtiyarlığı,ruhen ve hissen yanından kovalayıp uzaklaştırmış,yaşlı bir yakını vardı.Çoluğunu çocuğunu sevdiği gibi,bizi ve bütün insanları sever,kusurlarını hoş görür,alınmaz,darılmaz,canlı,neş’eli,mütev� �zı,cömert,imanlı ve tatlı dilli bir müstesna insandı.
Vefa’da büyük fakat çok harap olan ahşap evini,bölük bölük kiraya verip,kendi de üst katında otururdu.
Günlerden bir gün bölüklerinden birini kiralayan iki erkek kardeşten büyüğünün yaptığı elbise askılarını,küçük kardeşinin omuzundaki sırığa geçirip mahalle mahalle dolaşarak sattığını,böylece de nafakalarını çıkardıklarını öğrenir.Bu arada,satışı yapan gencin,taşıdığı ağırlıktan dolayı omuz adelesinin yıpranıp omuzunda,adeta mor bir oyuk meydana gelmiş olduğunu,güler yüzüne yakışmayan bir acı ile ifade etmişti.
Uzun zaman sonra Sâdiye Hanım’ın dehşete düşerek öğrendiği bir hazin hakikat da bu gençlerin,Kara Mustafa Paşa ahfâdından oldukları keyfiyeti olmuştu.
Biliyoruz ki,Merzifonlu Kara Mustafa Paşa,Osmanlı vezirleri arasında,kapı halkı en kalabalık olan devlet adamı idi.Tarihler,beş bini byulan bu kalabalığı idare etmek için büyük bir servet gerektiğini söylerler.
Köprülü Ocağı’nın feyzi içinde yetişmiş olan Kara Mustafa Paşa,zekasını,tecrübe ve dirayetini gölgeleyen gururu yüzünden ayağını sürçmekten kurtaramamış,böylece de “kaza-i mübrem” hükmünü icra etmiştir.Paşa Osmanlı Devleti’nin şanslı vezirleri kafilesinden biri olarak zikr edilse revâdır.
Çarşıkapı’daki külliyesinin kitabesinde,canına mâl olan 1683 Viyana Bozgunu’nun alnına vurduğu kader çizgisi,üstü kapalı olarak belirtilmiştir.
IV.Mehmet devrinin bu kudretli veziri,Köprülüler’den sonra,Osmanlı Devleti’nin idare çarkını muvaffakiyetle elinde çeviren adamdı.O muazzam dümeni döndüren kimsenin,emri altında bulunan kapı halkı,birkaç beşbin dahi olsaydı,genede rahatlıkla idare edebilirdi.
Aradan geçen asırlardan sonra,bugünün yaşlıları,altmış beş-yetmiş sene evveline kadar olan kimseler,Türk aileleri içinde,üç-dört yüz kişi kapı halkı olan varlık ve dirlik sahipleri bulunduğunu hatırlarlar.
Amma,şimdi uzak ve yakın tarihin o debdebe,dârat ve ihtişamından arta kalmış bir iz ve eser bulmak ne mümkün?
Saray yavrusu kâşâneler,konaklar,köşkler ve yalılar arası saltanat sürmüş vezirin,harap bir evin iki odasına sığınmış iki fakir torununu düşünmek,geçmişle hâli kıyaslanacak en hazin endâze…
Başımızı çevirip Türk’ün en az bin senelik geçmişine baktıktan sonra,gözlerimizi bugüne gezdirecek olsak:”Ne imişiz,ne olmuşuz?”demekten gayri söylenecek söz bulmak güç,belki muhal.
“Neden o zirvelerden bu çukura indik?Neden yeri göğü titreten sesimiz kısıldı?Neden sadaka verdiğimiz milletlerin iânesine el açmış bulunuyoruz?”diye dört duvar arasında söylenmeyi bırakmak ve bu suallerin altında çöreklenmiş gaflet ve hatalarımızı yakalayıp,dolu dizgin,üstlerine gitmemiz gerekmez mi?