Anayasa Ve Zikir
 

Anayasa ve zikir


Kalabalık sanıklar ihtiva eden bir "iddianâme"nin isnâd ettiği suç:"Olay günü sanık…'nin evinde…'nm başkanlığında "hu" çektikleri, "Allah!" diye bağırdıkları, "Zikir"yapmak suretiyle "âyin" icra ettikleri; bu suretle hurafe ve bâtıl itikatlarla iştigal ederek halka kötü örnek oldukları sanıkların samimî ikrarları, icrayi hareketleri teyple tesbit olunduğu anlaşıldığından sanıklar hakkında âmme dâvası açılmıştır."

Anayasa'nın 19. maddesi şöyle der: "Herkes, vicdan ve dinî inanç ve kanaat hürriyetine sahiptir. Kamu düzenine veya genel ahlâka veya bu amaçlarla çıkarılan kanunlara aykırı olmayan ibadetler; dinî âyin ve törenler serbesttir. Kimse dinî inanç ve kanaatlerinden dolayı kınanamaz."

Tabloya bakalım: Anlaşıldığına göre bir kısım vatandaşlar, bir evde toplanmışlar, dinî sohbetler ettikten sonra "Hu çekmişler." Nedir "Hu?" "O" yani "Allah" demektir. Ayrıca "Sığınmak" mânalarına gelir. Bir de ne yapmışlar? "Allah" dîye bağırmışlar. Daha daha "zikir" etmişler. Nedir zikir? Ciddî lügatlere göre: "Allah isimlerini anma, böylece gerçeğe doğru yönelme." Kurum sözlüğünde bile "Allah'ın adlarını anmak yolunda yapılan bir çeşit ibadet." Şimdi bu vatandaşlara yüklenen suç anlaşıldı: Allah 'a sığınmışlar, Allah demişler, Allah'ın adlarını anmışlar. Bu günahlar! "teybe alınmış", vatandaşlar bu işi yaptıklarını "samimiyetle ikrar etmişler." (Niye etmesinler ki bunlar sevap hareketlerdir.) Bunun için "âmme dâvası açılmış." Ve sayın Savcı, iddianamesinde bu fiilleri "Hurafe ve bâtıl itikatlarla iştigal ederek halka kötü örnek olmak'la, suçluyor. Anayasa metninde "dinî âyinlerin serbest" olduğu söyleniyor. Savcı bunları aynı zamanda "âyin" yapmakla suçluyor. Anayasa metninde "Kimse dinî inanç ve kanaatlerinden dolayı kınanamaz" diyor. Savcı, bir grup vatandaşın inançları icabı yaptıkları bir ibadeti: Hurafe, bâtıl itikat, halka kötü örnek olmak diye kınıyor.