Farah Zeynep Abdullah Biyografisi-Farah Zeynep Abdullah Resimleri
 

~ Birkac bilgi ~
-st michel fransız lısesınde okudu
-annesinin adının GÜLAY babasının adının OSMAN ,harun adında bı kardesi oldugunu
-zaman zaman gayet sade giyinirken zaman zaman cok uçuk ve frapan oldugunu
-sacını genelde toplamayı tercıh ettiğini , sacına renkli tüylü buyuk tokalar takmayı sevdiğini
- sette en iyi çagrıyla anlastıgını
-buradaki tiyatro ögretmeni cok sevdiğini
-ingterede garsonluk ve barmenlık yaptıgını ve plates yaptıgını
-büyük renkli kupeler ve yuzukler takmayı sevdiğini ve yüzükleri genelde orta parmagına taktıgını ,özel gecelerde takma kirpik taktıgını ve cokca eyeliner kullandıgını
-sacını siyah kahve sarı kızıl pembe dahil pek cok renge boyadıgını
-asla marka takıntısı olmadıgını
-ecem gülüm ve melis adında cok yakın 3 arkadasının oldugunu senelerdir kopmadıklarını
-aslan burcu oldugunu
-herkesin giydiği basit değilde cok farklı kıyafetler tercih ettiğini
-ingilterede bir muzık grubu oldugunu ve beste yaptıgını




~~

Hırslı mısınızdır?–
Herkes kadar… Özellikle de yeteneğimin olduğu alanlarda… ınsanın kendini bilmesi önemli. O yüzden bir şeyi denerim, yapamayacağım bir şey olduğunu anlarsam da boşuna hırs yapmam.

Sizce Aylin ile Farah ne kadar benziyor birbirine?–
Alakamız yok. Ben asla öyle bir kız olamam. Gerçi babam ve annem diziyi izlerken Aylin’in bazı çıkışlarını bana benzetiyorlarmış.

Biz sizi “Öyle Bir Geçer Zaman ki” dizisiyle tanıdık. Peki hikâyeniz nerede ve nasıl başladı, anlatır mısınız biraz?-
17 Ağustos 1989’da ıstanbul’da doğdum. Tiyatroya her zaman meraklıydım ama hiçbir zaman “Oyuncu olacağım” demiyordum. Aslında sanatın her dalı bana ilginç geliyordu. Babamın inanılmaz bir plak koleksiyonu vardı, onun sayesinde müziğe daha farklı bir ilgi duymaya başladım. Hayatımda ilk kez sekiz yaşındayken bir konsere gitmiştim; Rolling Stones’un konseriydi. şu anda da ıngiltere’de bir grubum var, kendi bestelerimi yapıyorum

Müzikle ilgilenirken oyunculuğa nasıl merak saldınız?–
Oyunculuğa başlamam, İngiltere’deki tiyatro öğretmenim sayesinde oldu aslında. O beni cesaretlendirdi. Hayatımda bir kere Türkçe oyun oynadım, onda da 11 yaşındaydım. Geri kalan tüm oyunlarım ya ıngilizce ya da Fransızca’ydı.