Gitme Güzel Gözlüm
 

Yalanım yok.Ağlıyorum yokluğunda.Özlemlerim bıçak yarası; yine yalanım yok gülemiyorum eskisi gibi ve eskisi gibi sevmiyorum kimseyi.
Unutmadım şubat akşamını. Öyle ayrılıkları kiteplerda,okurdum, filmlerde izlerdim, senaryo derdim ama yinede gözlerim dolu dolu olurdu. Ya bende "ya bende yasarsam" derdim.
O gün yine ona şiir yazmıştım. bitmişti şiirim ve tekrardan okuduğumda, yazdığım şiir bi ayrılık şiiriydi. Ben ona hiç ayrılık şiiri yazmazdım. Alır hep okurdu: güzel gölüm şiirlerimi. O şiiri okutamazdım. kaldırdım dolabima ama farkın da değildim ayrılık şiiri olduğundan. Hissetmeye başlamıŞtım, o ayrılığı... "öyle seviyodum ki seni herşeyi hissedip söylüyodum ssana. Gerçekleşince nasıl şaşırıyodun? İnanamıyodun bana.
O şobat akşamında içimde bi sızı vardı. Neden? Bilmiyordum. Gece yarısı yaklaşırken onu aradım " iyi misin?" Diye sormalıydım. Çünkü; yine bişeyler hissediyodum. Çok soğuk kunuşuyodu telefonda ve birden zili çaldı. Sesler GELİYODU. Gelenler bayandı. içim deki ki o sızı iyice arttı. Gözlerim yine dolu doluydu. Daha sonra telefonu tekrar aldı. "Kim geldi" dedim "bizim yaşlı ev sahibi" dedi. Güzel gözlüm bana yalan konuştu. İnanmadım "bende geliyorum" dedim kapattım. Saat çok geçti nasıl? gidebilirdim. Anneme ne diyecektim? Anneme onun uğruna yalan konuştum. ölümde olsa gitmeliydim. "arkadasımı hastaneye kaldımışlar" dedim. "gitmem gerek anne" dedim. Annemin sonsuz güveni yine yanımdaydı. Taksiye bindim ve onun kapısının önündeydim. O da beni bekliyormuş sokağın başında. Yukarı çıktık. Kızları parçalamaktı niyetim "kızların yanına götür beni" dedim. Kem küm etti ama gittik. "sevgilim" diye tanıştırdı beni, çok mutluydu Herşey yolundaydı ama içimdeki sızı hala gitmemişti. Mutfaktaydık; birden bana " bitanem ben ilişkimize ara vermek istiyorum" dedi. Donup kalmıştım. Benden sürekli sakladığı bişeyler vardı. "neden?" dedim " işlerim falan bi süre sana ayıracak vaktim olmayacak" dedi. Yeterli değildi bi ayrılık için ama umutlarımı yıkmak için fazlaydı bile bu neden. "Hayır ara veremeyiz tamamen bitmeli oyıncak değil ki bu" dedim. istemedi ama kabul etti daha sonra. Onın evini kendi evim gibi benimsemiştim ama artık yabancı gibi hiissediyodum kendimi. yüreğim çoook acıyodu! İki göğüsümün arasında tuhaf, tarif edemediğim bi sızı vardı. "ben artıok gitmeliyim" dedim. "saat geç oldu" dedi "ısrar etme" dedim. son kez bişey isteyebilir miyim? dedim. Sorum bitmeden atladı boynuma. Anlamıştı onu isteyeceğimi. öyle bi sıkıyodu ki kollarında, öyle bi kokludu ki "GİTME" der gibi. "Artık gitmeliyim" dedim ve bitti sarılma. kapının önüne indik; artık ayrılık vaktiydi. Fırtınalar kopsun, depremler olsun ve ben gitmeyeyim diyodum. Sokağın başına kadar yürüdük. Skak ikiye ayrılıyodu. Tekrardan atladı boynuma. artık tutmadım kendimi gücüm kalmamıştı: ağlamaya başladım. "Fırtınalar kopsa" demiştim ya; gözümdeki yaşlar belki fırtınadaki yağmur gibiydi. artık geri geri gitmeye başladım. " hoşçakal bitanem" dedei, "hoşçakal Erdal'ım" dedim. Arkamı dönüm, aşşağya doğru yürümeye başladım. İkide bir arkamı dönüp el sallıyodum. BEN UMUTLARIMA EL SALLADIM. Hayallerimi sokağın başında bırakıp bi de el sallayıp gidiyodum. Bacaklarım gitmek istemiyodu. Zor duruyodum ayakta. O da duramıyodu, direğe yaslanmış arkamdan bakıyodu. yolun sonuna gelmiştim, sağa dönüp kaybolacaktı Durdum, gidemedim.Bakıyodum ona "çağırda geleyim der gibi". Onun tarafından araba geldi, birden göremedim. Araba geçtiğinde bi baktım; direğin altında kimse yoktu. YIKILMIŞTIM. "Erdaaaal" diya bağırdım ama duymadı. Çaresiz devam ettim. volkanlar patlıyodu içimde Bağırmaya başladım, tutmıyordum kendimi. Bağırarak söylediğim tek şey "gitme güzel gözlüm" insanlar, camlara balkonlara çıkıyodu. Herkes beni izliyodu. Bende umutlarıma el sallamanın acısını yaşıyodum içimde. Tutamıyodum kendimi, çığlıklarım yankılanıyodu sokaklarda; GÜZEL GÖZLÜM GİTMİŞTİ.
O halde evimi bulmuştum. Annem ağlıyodu halime. Yavrusu perişandı hele bide sarılıpda ağlaması... Yavrusu hayallerine el sallamıştı hangi anne ağlamaz ki? Şimdi ise geride kalan şeyler, yarım kalmış şiirler, yarım kalmış gençlik ve işte bu ayrılık.