Bence Mutluluk
 

Üzüntüler olgunlaştırımış insanları.İnsanların birşeyler yapabilmesi için gerekliymiş olgunlaşmaları.Bir nevi bir elmayı yiyebilmek için onun gelişmesini beklemek gibi.İyi ama insanlar üzülünce nasıl gelişir?Olgunlaşmaları için üzülmeleri mi gerekir?Hep üzüntü hep acı.Bunları sorarken kendimden şüphe etmeye başladım.Benim hayatım bu üzüntü ve sıkıntılardan oluşurken nasıl oluyorda ben bunları sorabiliyorum?oysaki olgunlaşmam ve bu soruların cevabını bilmem lasım.
Hep aynısı yapıyorum farkındayım.Ama mutlu olmak elimde değil.Belkide hepsi benim elimde.Mutlu olmak,üzülmek,acı çekmek,sevinmek,sevmek ve sevilmek...Dewamını siz getirin.
Yapabildiklerim sadece bunlar mı?EVET.Eğer mutlu olursam etrafımdakilerde mutlu olur.Üzülürsemde aynı manzara var karşımda.Bir şeyi unutmamam lazım tabi.Ben mutlu olmayı beceremeyen bir insanım.En küçük şeyi bile yapamayan beceriksizin tekiyim.Ama üzüntüler vazgeçilmez unsurum.Tabiki üzüntülerim belli olmaz.Yazılarım hariç.Etrafımdakiler beni hep mutlu görürler yada öyle zannederler.Ama içimde kopan fırtınayı bilemezler.Anlayamazlar çünkü yüzümde sahte gülücüklerle dolaşıyorum.Onlar benim gibi üzülmesin diye.Yapmam gereken tek şey etrafımdakileri kandırmadan ve en önemlisi kendimi kandırmadan gerçekten mutlu olmak.Eğer birgün bunu başarabilrsem işte o zaman gerçekten mutlu olacağım...