Tevbe İstiğfar Duası Diyanet
 

TÖVBE VE İSTİĞFAR DUASI

Tövbe; kulun işlediği bir günahtan pişmanlık duyup,

bir daha işlemeyeceğine dair yüce Yaratıcıya söz vermesi

ve O’ndan af dilemesidir. Af dileme isteği, kulun hatalarından dolayı vicdanında duyduğu rahatsızlıktan ortaya 243

İKİNcİ BÖLÜM

çıkar. Günahlar, Allah’ın rızası ile kul arasında bir perdedir. Bu perdenin ortadan kalkması, kişinin yapacağı

tövbeye bağlıdır. Sevgili Peygamberimiz, kulların günah

işleme ve tevbe etmeleriyle ilgili şöyle buyurmuştur. “Her

insan günah işleyebilir. Günah işleyenlerin en hayırlıları ise

tövbe edenlerdir.” (İbn Mâce, Zühd, 30)

Tövbe, bütün mü’minlere emir ve tavsiye edilen bir

görevdir. Çünkü kullar, Allah’ın kendilerini mükellef kıldığı her hususu, ne kadar gayret etseler de gereği gibi yerine getiremeyip zaman zaman hata yapabilirler. Bunun

için yüce Rabbimiz: “Ey mü’minler! Hepiniz Allah’a tövbe

edin ki kurtuluşa eresiniz” (Nûr, 24/ 31) buyurmuştur.

Tövbenin Allah katında makbul olması için; içten

gelerek, tam bir ihlâsla yapılması gerekir. Bu da kalp ile

pişman olup bu pişmanlıktan dönmemek, dil ile istiğfar

etmek, fiilen de günahı terk etmekle mümkün olur. Bunun yanında, kul ve kamu hakkı içeren konularda tövbenin kabul edilebilmesi için öncelikle hak sahiplerinin

hakkını vermek ya da onlarla helâlleşmek gerekir. İşte

böyle bir tevbe Kur’ân’da içtenlikle yapılan tevbe olarak

ifade edilmiş ve şöyle buyrulmuştur: “Ey iman edenler!

Allah’a içtenlikle tövbe edin...” (Tahrîm, 66/8)

Mü’min, günahının bağışlanması için Allah’a istediği

sözlerle yalvarabilir. Günahlarının affının Allah’tan talebini ifade eden şu dualar da ihlasla okunabilir.

∗ Sahabeden İbn Ebi’l-Evfâ, Peygamberimizin şöyle

dua ettiğini bildirmiştir: 244

DUALAR

َم ِاء

ْ

َبَِد َ وال

ْ

َ و ال

ِ

ْج

ل

ب ّ الثَ

وب ِ

ُن ِ

ُ

الذ

ْر ِن ِ ي م َن ّ

ِ

طّه

ُه ّمَ َ

ٰ

ّ

لل

َ

ا

َن ِس

ْو ُب ِ م َن ّ الدَ

ُر ّ الثَ

ك َم ُ ا ي َطّهَ

وب َ

ُن ِ

ُ

الذ

ْر ِن ِ ي م َن ّ

ِ

طّه

ُه ّمَ َ

ٰ

ّ

لل

َ

ا

okunuşu: “Allâhümme tahhirnî minezzünûbi bi’sselci vel-beradi velmâi.

Allâhümme tahhirnî mine’z-zünûbi kemâ yütahharus-sevbü mined-denesi.”

Anlamı: “Allah’ım! Beni günahlarımdan kar, buz ve so-

ğuk su ile temizle.

Allah’ım! Beni günahlarımdan elbisenin kirlerden temizlendiği gibi temizle.” (İbn Hıbbân, Ed’ıye, No: 955)

∗ Sahabeden Abdullah ibn Mesûd, Peygamberimizin

şu duayı üç defa okuyan kimsenin günahlarının bağışlanacağını söylediğini bildirmiştir:

ْيِه

َ

ُت ُ وب اِل

َ

ُ وم َ و ا

َق ّيُ

ْ

ال

ُ

ّ

َحي

ْ

ُ هَو ال

َ

ّل

َه اِ

ٰ

ِذ َ ي ل اِل

َ

ّ

َع ِظ َ يم ال

ْ

َ ال

ْس َت ْغ ِفُر ّ الل ٰ

َ

ا

okunuşu: “Esteğfirullâhellezî lâ ilâhe illâ hüvelhayyül-kayyûmü ve etûbü ileyhi.”

Anlamı: “Ulu Allah’tan bağışlanmamı dilerim ki O’ndan başka ilâh yoktur. O, diridir ve kayyumdur. O’na tövbe

ederim.” (Hâkim, Dua, I, 511)

∗ Sahabeden Ebû Bekir (r.a.), Peygamberimiz (s.a.s.)’e;

‘Bana bir dua öğret de onu namazımda okuyayım’ deyince;

Efendimiz, şöyle dua etmesini buyurmuştur:

ْن َت

َ

أ

َ

ّل

ِ

ُن َ وب إ

ُ

الذ

َل َ ي ْغ ِفُر ّ

ك ۪ثي َ ًا و

َ

ًما

ْ

ْم ُت َ ن ْف ۪س ُ ى ظل

َ

ّ۪ن َ ي ظل

ِ

ُه ّمَ إ

ٰ

ّ

لل

َ

ا 245

İKİNcİ BÖLÜM

ِح ُ يم

َغ ُف ُ ور ّ الرَ

ْ

ْن َت ال

َ

ّنَ َك أ

ِ

َ رح ْم ۪نى إ

ْ

َف ْ اغ ِفْر ۪ ل َ ى م ْغ ِفَرًة ِ م ْن ِ ع ْن ِد َك َ وا

okunuşu: “Allâhümme innî zalemtü nefsî zulmen

kesîran ve lâ yağfirüzzünûbe illâ ente, fağfirlî mağfiraten

min ‘ındike, verhamnî inneke entel-ğafûrur-rahîm.”

Anlamı: “Allah’ım! Ben gerçekten nefsime çok zulmettim.

Günahlar ancak sen bağışlarsın. Beni katından bir mafiret ile

bağışla, bana merhamet et. Şüphesiz sen çok bağışlayansın, çok

merhametli olansın.” (Buhârî, Ezân, 149, De’avât 17, Tevhîd, 9; Müslim, Zikir

ve Dua, 48)

∗ Sahabeden Ebû Mûsâ el-Eş‘arî (r.a.) diyor ki;

Resûlullah (s.a.s.) şöyle dua ederlerdi:

ُم

َ

ْعل

َ

ْن َت أ

َ

َ ى و َما أ

۪

ْمر

َ

ْس ٰر ۪ اف ۪ ى فى أ

ِ

اغ ِفْر ۪ ل َ ى خ ۪ط َ يئ ۪ت َ ى و َجْه ۪ل َ ى وإ

ُه ّمَ ْ

ٰ

ّ

لل

َ

ا

َك ِ ع ْن ۪دى

ذِل

ٰ

ُ

ِ ى ج ّد۪ َ ى و َهْز ۪ل َ ى و َخ َط ۪ئ َ ى و َع ْم ۪د َ ى و ُك ّل

ِ غفْر ۪ل

ْ

ُه ّمَ ا

ٰ

ّ

لل

َ

ِب ۪ه ِ م ّ۪نى ا

ْن َت

َ

ْن ُت َ و َما أ

َ

ْعل

َ

ْسَر ْر ُت َ و َما أ

َ

ْر ُت َ و َما أ

ّخَ

َ

ْم ُت َ و َما أ

اغ ِفْر ۪ ل َ ى م َ ا ق ّدَ

ُه ّمَ ْ

ٰ

ّ

لل

َ

ا

ٍء َ ق ۪د ٌير

ْ

َ شي

ِ

ٰ ُ ى ك ّل

ْن َت َ عل

َ

ُمَؤ ِّخُر َ وأ

ْ

ْن َت ال

َ

ُ لم َق ّدِ ُم َ وأ

ْ

ْن َت ا

َ

ب ۪ه ِ م ّ۪نى أ

ُم ِ

َ

ْعل

َ

أ

okunuşu: “Allâhümmeğfirlî hatîetî ve cehlî ve isrâfî fî

emrî ve mâ ente a‘lemü bihî minnî.

Allâhümme’ğfirlî ciddî ve hezlî ve hataî ve ‘amdî ve

küllü zâlike ‘ındî.

Allâhümmeğfirlî mâ kaddemtü vemâ ahhartü, vemâ

esrartü vemâ a‘lentü, vemâ ente a‘lemü bihî minnî, entel–

mukaddimü ve entel–muahhiru ve ente alâ külli şey’in

kadîr.”

Anlamı: “Allah’ım! Günahlarımı, bilgisizlik yüzünden 246

DUALAR

yaptıklarımı, haddimi aşarak işlediğim kusurlarımı, benden

daha iyi bildiğin bütün suçlarımı bağışla!

Allah’ım! Ciddî ve şaka yollu yaptıklarımı, yanlışlıkla ve

bilerek işlediğim günahlarımı affeyle! Bütün bu kusurların

bende bulunduğunu itiraf ederim.

Allah’ım! Şimdiye kadar yaptığım, bundan sonra yapaca-

ğım, gizlediğim ve açığa vurduğum, ölçüsüz bir şekilde işlediğim ve benden daha iyi bildiğin günahlarımı affeyle! Öne

geçiren de sen, geride bırakan da sensin. Senin gücün her şeye

yeter.” (Buhârî, De’avât, 60; Müslim, Zikir ve Dua, 70)