Sahneler Ve Maskeler
 

Arındığım anlar her şeyden,herkesten.. Soğukça bir duruş; asile benzer gibi. Kapatın ışıkları, kapatın perdeleri..İşte karşınızda ben..

Hey!..Sana söylüyorum;neden bakmıyorsun bana? Hadi ama tepkiler bekliyorum!.. Yoruldum biraz dinleneyim,oturayım sahnemde..Uyudu herkes sanırım.. Herkes kendi perdesinin ardına gizlendi. Yaşasın!..Kendimle kaldım;kendime kaldım.Umarsız,hoyratça cümleler kurayım az biraz..Ben kimim? Kimse bilmiyor mu acaba? Ah!..Güldüm kendime..Dolandı dilime birkaç kelime: ‘Beni bilmemekteki gizem değil mi yaşamak güzel dedirten?..’

‘Dur, ben dur..Sakinleş biraz;eşsizliğinin tadını çıkar!.. Derin nefesler al..’ Alıyorum.. ‘Hadi şimdi karşılığını ver!..’ Veriyorum soluğumu..Tamam tamam kızma kendine,karanlığının kendi yansımasındasın.Adını da ‘aksiseda’ koyalım.. Yankılan kendinle.. ‘Sen kimsin aksiseda?’ Ben kimim;durup düşüneyim biraz..Çocuğum ben,perdemin ardındakilerin sandığı gibi değilim büyük. Karanlık biliyorlar beni..Ağırbaşlılığın vermiş olduğu sararmış beyaz diyorlar rengime.. ‘hayır bak işte yanlış biliyorlar seni ben biliyorum..’ Gülümsedim yavaşça, benim rengim turuncu.. ‘nerden çıktı bu renk şimdi? Turuncu da ne? Ana renk bile olamamış..’ Arada kimse görmeden tuğlaları eziyorum iki mermer arasında, ıslatıyorum ezdiklerimi, sonra turuncu şekiller çıkıyor. Bu turuncu benim rengim,benim umudum..Durdum düşündüm.. Evet evet o turuncu benim..

‘Aksiseda sen neden başın dik yürüyorsun, neden gözlerin dalıyor mavilere, çok mu düşüncelisin?’ Ah yankım!..Güldürme beni..Maviye de çocukluk serpiştirdim..Martılar varya gökyüzünde,onlar benim umudum.. Sana bir sır vereyim yankım,ben diyemem ama kızarım yıkarım martılara verilen simitlere..Onlar uçmak isterler,göğe yükselirler,dokunurlar bulutlara..Ama diğerleri kıskanır bunu..Simit atarlar aşağılara çekerler martılarımı..Martı umudumdur benim..Simit atarlar,indirirler göğümden,bilmezler..

Yankım,bilmiyorlar beni..Tanımıyorlar..Yüzünde burukluk oluyor biliyorum çocukluğunu yansıtmadığında..Onlar benim gizim yankım..Onlar senle bana ait sadece..Dokunamazlar bize yankım..Bir yanımız,umudumuz hep senle sır kalır,karanlık derler yankım..Kendi kağıttan gemilerimizin tayfası oluruz,küçümserler.. Kumdan kalelerimizi de yıkarlar düşünmeden onlar yankım..Sır kalalım senle biz..Varsın karanlığımız olsun,gizlenelim perdemizin arkasına..
‘Aksiseda aydınlanmaya başladı her yer..’ Biliyorum yankım, biliyorum.. Hadi gizlen göğe sen,Martı Jonathan’a selam söyle..Al şu çocukluğumu da yanına akşama kadar.. Turuncu boyalar al ona.. ‘Bak gülümsedim aksisedam,turuncu boyaları hazır gökkuşağında..’(sonra sessizlik..)Açmak lazım perdeyi..(içeri ışık girer,gölgem dokunur yere..) Eee hayat bu sabah nasılsın?

Cevap : Sahneler Ve Maskeler
 

Cevap : Sahneler Ve Maskeler