Biraz Hüzün Kokan, Hoş Kareler...
 

http://fotogaleri.hurriyet.com.tr/Li...er%20552/1.jpg

http://fotogaleri.hurriyet.com.tr/Li...er%20552/2.jpg

http://fotogaleri.hurriyet.com.tr/Li...er%20564/1.jpg
http://fotogaleri.hurriyet.com.tr/Li...er%20564/4.jpg

http://fotogaleri.hurriyet.com.tr/Li...er%20564/9.jpg

http://fotogaleri.hurriyet.com.tr/Li...er%20561/7.jpg


http://fotogaleri.hurriyet.com.tr/Li...er%20551/3.jpg

http://fotogaleri.hurriyet.com.tr/Li...er%20551/9.jpg

http://fotogaleri.hurriyet.com.tr/Li...r%20551/10.jpg

http://fotogaleri.hurriyet.com.tr/Li...er%20556/5.jpg

http://fotogaleri.hurriyet.com.tr/Li...er%20556/6.jpg

http://fotogaleri.hurriyet.com.tr/Li...er%20556/8.jpg

http://fotogaleri.hurriyet.com.tr/Li...er%20556/9.jpg

Cevap : Biraz Hüzün Kokan, Hoş Kareler...
 

Özellikle ilk resimdeki gibi bir yerde saatlerce tek başıma yürümek isterim. Doğanın sessizliğini* dinlemek, bu yaşıma kadar neler yaptığımı; neler yapamadığı sorgulamak, ilerisi için mevcut hayat planımı düşünmek gibi daha nicesi... Şehirlerin ve orada yaşanan hayatların alışagelmiş sıkılıcılığı ve monotonluğu yüzünden bazen insan kendine fazla zaman ayıramadığı farkediyor. Yalnızlık belki evin içinde de yeterli olamıyor kimi zaman, işte bu anlarda resimdeki gibi bir yer, sanırım en etkili ilacımız, ihtiyacımız oluveriyor.

Bu güzel paylaşımınız için çok teşekkürler.